منصور بن محمد سمعانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منصور بن محمد سمعانی (
۴۲۶ ـ
۴۸۹ هـ.ق) فقیه و محدث ایرانی، که در
مرو متولد شد.
وی ابتدا پیرو
مذهب حنفی بود، اما پس از بحثی با ابونصر بن صباغ در بغداد، به
مذهب شافعی گروید.
پس از آن، به
نیشابور رفت و در آنجا با حمایت نظامالملک به تدریس فقه شافعی پرداخت و پایههای این مذهب را در منطقه تقویت کرد.
او از بزرگان
علم فقه و
حدیث شناخته میشود.
وی آثار مهمی مانند
منهاج اهل السنه،
الرد علی القدریه و
القواطع فی اصول الفقه دارد.
ایشان در سال ۴۸۹ (هجری قمری) در مرو درگذشت.
ابومظفر منصور بن محمد بن عبداللّه لجبار بن احمد سمعانی تمیمی مروزی در سال ۴۲۶ (هجری قمری) به دنیا آمد.
او اهل مرو بود.
علمای رجال
اهل سنت او را فاضل، فقیهی زاهد، پرهیزگار و یگانه عصرش دانستهاند.
ابومظفر در مرو فقه حنفی را نزد پدرش
و حدیث را از
ابوغانم احمد بن علی کراعی و ابوبکر ترابی
فرا گرفت.
او سپس برای فراگیری علوم بیشتر به شهرهای
گرگان،
بغداد و
حجاز سفر نمود و از محضر محدثانی چون ابوالقاسم خلال،
عبداللّه لصمد بن مأمون و ابوعلی شافعی بهره برد.
مروزی سال ۴۶۱ (هجری قمری) وارد بغداد شد و سال ۴۶۸ (هجری قمری) زمانی که با ابونصر بن صباغ در مسئلهای به منازعه پرداخت، به مذهب شافعی گروید.
از
منصور بن محمد کسانی چون ابوطاهر سنجی،
ابراهیم مروروذی،
عمر بن سرخسی از او روایت کردهاند.
منصور بغداد را به قصد مرو ترک نمود، ولی چون مردم از شافعی بودنش باخبر شده بودند، از دست او عصبانی بودند، لذا او را از مرو بیرون کردند.
وی به ناچار به توس و از آنجا به نیشابور هجرت نمود.
در آنجا مورد استقبال شایان مردم و نظامالملک و بزرگان شافعی قرار گرفت، برایش مجلس درس و وعظ تشکیل دادند.
او به ترویج و تدریس فقه شافعی پرداخت و توانست پایههای این مذهب را در آنجا تقویت و مستحکم سازد.
از اینرو دوباره به مرو رفت و در آنجا به تدریس فقه شافعی مشغول گردید.
تمیمی تألیفاتی داشته که عبارتاند از:
• منهاج اهل السنه؛
• القواطع فی اصول الفقه؛
• تفسیر القرآن؛
• الاصطلاح؛
• الانتصار فی الحدیث؛
• الرد علی القدریه؛
• البرهان؛
• الاوساط و المختصر ، که درباره سیر در آفاق و اقطار میباشد.
سمعانی سرانجام پس از تدریس و تألیف بسیاری که در فقه و حدیث داشت روز جمعه ماه
ربیع الاول سال ۴۸۹ (هجری قمری)
در مرو از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «منصور بن محمد سمعانی»، ج۳، ص۳۹۰.