منقبت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منقبت: (فَنَقَّبوا في الْبِلادِ) «منقبت» نيز از مادّه «
نقب»
است و به افعال و صفات برجسته اشخاص مى‌گويند به خاطر نفوذ و تأثيرى كه در مردم دارد و يا طريق را براى ترقى صاحبش مى‌گشايد و
«نقيب» به كسى مى‌گويند كه درباره جمعيتى بحث و بررسى مى‌كند و از اوضاع و احوال آن‌ها باخبر است.
(وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبوا في الْبِلادِ هَلْ مِن مَّحيصٍ) (چه بسيار اقوامى را كه پيش از آن‌ها هلاک كرديم، اقوامى كه از آنان قوی‌تر بودند و شهرها و كشورها را گشودند؛ آيا راه فرارى از عذاب الهى وجود دارد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تنقيب كه مصدر فعل ماضى نقبوا است، به معناى سير است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «منقبت»، ص۵۵۸.
