مهلّب بن حسن مهلّبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مهلّب بن حسن مهلّبی (م۵۷۵ هـ.ق ) از علمای نحو و ادبیات عرب بود.
سیوطی اشعاری را به وی منسوب می‌کند که حکایت از ورود او به شعر است.
او دو اثر به نام‌های
الجواهر المنثوره فی شرح المقصوره لابن درید،
نظم الفرائد و حصر الشوارد را تألیف کرده است.
ایشان در سال ۵۷۵ (هجری قمری) از دنیا رفت.
ابوالمحاسن مهلّب بن حسن بن برکات بن علی مهلّبی مصری بهنسی مهذّب الدین اطلاعات اندکی از وی در دست است.
سیوطی وی را در زمرۀ علمای
نحو و
ادبیات عرب ذکر کرده و از تألیفی که دربارۀ نحو و ادبیات به‌صورت
نظم و
نثر و به دست‌خط خود مؤلف بوده، نام برده است.
همچنین اشعاری را به او نسبت داده است که حکایت از ورود وی در شعر است.
ابوالمحاسن دو اثر را سیوطی از آنِ او دانسته است که عبارت‌اند از:
•الجواهر المنثوره فی شرح المقصوره لابن درید؛
•نظم الفرائد و حصر الشوارد.
مهلّب وفاتش را
اسماعیل پاشا (منابع متأخر) سال ۵۷۵ (هجری قمری) یا حدود آن نوشته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «مهلّب بن حسن مهلّبی»، ج۴، ص۴۲۷.
