موت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موت: (مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ) بعضى از مفسران
«موت» را در اينجا به معناى بى‌هوشى گرفته‌اند
و مى‌گويند: بنى اسرائيل از مشاهده آن صاعقه عظيم همگى بى‌هوش شدند سپس به فرمان خدا به هوش آمدند، بعضى ديگر در توجيه‌گرى پا را از اين فراتر نهاده و «موت» را به معناى جهل و «بعث» را به معناى «تعليم» دانسته‌اند! ولى دقت در تعبيرات اين آيه و آيات مشابه آن در سوره «
اعراف» به خوبى نشان مى‌دهد كه اين گونه توجيهات زيبنده يک مفسر حقيقت‌طلب نيست.
(ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) (سپس شما را پس از مرگتان، حيات بخشيديم؛ شايد شكرگزارى كنيد.)
دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان: در تفسير اين آيه حسن بصرى و قتاده می‌گويند: شما را پس از مرگتان زنده كرديم تا بقيه عمر خود را بگذرانيد. سدّى ميگويد آنان پس از به هوش آمدن از خدا خواستند كه پيامبر باشند و خدا خواسته آنان را اجابت كرد. همه مفسران جز دسته كمى اتفاق دارند كه همه قوم، هلاک شده و مردند جز موسى كه فقط بيهوش شد چون در آيه كريمه:
(فَلَمَّا أَفاقَ قالَ سُبْحانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ) (چون به خود آمد گفت منزّهى تو به سوى تو باز می‌گردم و من نخستين مؤمن به توأم) تعبير به «أفاق» يعنى به هوش و به خود آمد، شده است.
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «موت»، ص۵۶۲.
