• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُغْرِب (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




مُغْرِب:
«مُغْرِب» به معناى كسى است كه كارهاى عجيب و غريب انجام مى‌دهد.



(فَأَخَذْنَاهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ) (از اين رو ما او و لشكريانش راگرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خورِ سرزنش بود.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نبذ كه فعل نبذناهم از آن گرفته شده، به معناى پرت كردن و دور انداختن چيزى است به طورى كه از بى‌اعتنايى به آن حكايت كند. و كلمه يم به معناى دريا است. و كلمه مليم به معناى ننگ‌آور، و يا به عبارت ديگر كسى است كه كارى كند كه مستحق ملامت شود، و اين كلمه از كلمه ألام گرفته شده، مانند كلمه أغرب كه به معناى كسى است كه امرى غريب انجام دهد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۰۵.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۳۷۶.    
۳. ذاریات/سوره۵۱، آیه۴۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۲.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۷۰.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۸۰.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۲۲.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مُغْرِب»، ص۵۴۱.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ذاریات | لغات قرآن




جعبه ابزار