ناس
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ناس از اصطلاحات قرآنی به معنای جماعت مردم بوده و بیش از دویست و چهل بار در
آیات قرآن ذکر شده است.
در
مجمع گفته: ناس و بشر و انس نظير هم‌اند، و اصل النّاس أناس است از انس در اثر دخول الف و لام تعريف همزه از آن ساقط شده و لام تعريف در نون ادغام شده است.
در
اقرب الموارد گويد: بقولى الناس براى جمع وضع شده مثل رهط و قوم، واحد آن انسان است از غير لفظش.
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِينَ‌از مردم كسى است كه گويد به
خدا و
روز قیامت ایمان آورديم حال آنكه
مؤمن نيستند.
در آياتى نظير
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَما آمَنَ النَّاسُ أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ظاهرا انسان‌هاى فاضل و به تمام معنى
انسان، مراد است.
راغب مي‌گويد: گاهى از الناس بطور مجاز فضلاء مقصود است نه عموم مردم و آن در صورتى است كه معناى انسانيت و اخلاق حميده مقصود باشد.
لفظ «الناس» بنا بر نقل
المعجم المفهرس دويست و چهل و يک بار در
قرآن مجید ذكر شده و از مقابله با
جنّ در
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ بدست مي‌آيد كه بر
جنّ اطلاق نمي‌شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ناس»، ج۱، ص۱۲۹-۱۳۰.
