نطفه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُطْفَه (به ضم میم، سکون طاء و فتح فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آب زياد و رودخانه است. این کلمه دو بار در
نهج البلاغه به همین معنا آمده است.
نُطْفَه:
به معنای آب زياد و رودخانه است.
درباره
خوارج به
حضرت علی (علیه‌السلام) خبر دادند: آنها از رودخانه
نهروان گذشته‌اند، حضرت فرمود: «مَصارِعُهُمْ دُونَ النُّطْفَةِ، وَاللهِ لاَ يُفْلِتُ مِنْهُمْ عَشَرَةٌ، وَ لا يَهْلِكُ مِنْكُمْ عَشَرَةٌ»
«محل‌هاى قتل آنها اين طرف آب است، به خدا قسم ده نفر از آنها نجات نمى‌يابد و ده نفر از شما كشته نمى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
)
در موقع رفتن به
صفين حضرت فرمود: «و قد رأيت ان اقطع هذه النطفة الى شر ذمة منكم موّطنين اكناف دجلة»
«چنان ديدم كه از اين آب بگذرم به طرف جمعى از شما كه در اطراف دجله ساكن هستند.»
(شرح‌های خطبه:
)
آن‌گاه كه گفته شد:
خوارج همه كشته شدند فرمود:
«كَلاَّ وَ الله، إِنَّهُمْ نُطَفٌ فِي أَصْلاَبِ الرِّجالِ، وَ قَرَاراتِ النِّساءِ» « نه به خدا سوگند، آنها نطفه هايى در پشت مردان و رحم مادران خواهند بود»
(شرح‌های خطبه:
) كه در (خرج) گذشت.
این کلمه دو بار در نهج البلاغه به معنای آب زياد و رودخانه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «نطفه»، ج۲، ص۱۰۴۷.
