• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نظریه رفض فیود خام

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نظريه رفض قيود بر قول به وضع لفظ مطلق براى نفس ماهيت، بدون لحاظ چيز ديگر اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.



نظريه رفض قيود، از نظرياتى است كه درباره مدلول و موضوع له «مطلق» بحث مى‌كند و پس از مرحوم «سلطان العلما» رايج شده و به اين معنا است كه مطلق براى ماهيت مبهمه، يعنى نفس ماهيت، بدون هيچ لحاظ ديگرى وضع شده است. اين گونه لحاظ ماهيت را در اصطلاح «لا بشرط مقسمى» ناميده‌اند، زيرا در آن حتى اطلاق نيز به عنوان قيدى براى ماهيت مطرح نيست؛ به خلاف ماهيت «لا بشرط قسمى» كه اطلاق قيد ماهيت است. بر اساس اين نظريه، معناى اصطلاحى و لغوى «اطلاق» كه عبارت است از رها و آزاد بودن از هر گونه قيد، با هم سازگار مى گردد.


مرحوم «امام خمينى» هر چند از كسانى است كه نظريه رفض قيود را پذيرفته، امّا معتقد است مطلق، نه ماهيت لا بشرط قسمى است و نه ماهيت لا بشرط مقسمى، بلكه ماهيت لا بشرط، اقسام و مقسم آن، از مباحث اطلاق و تقييد جدا است؛ به اين ترتيب، ايشان اطلاق موجود در مطلق را، اطلاق در نفس حكم مى داند.(۱)(۲)(۳)(۴)(۵)(۶)
(۱) خمينى، روح الله، تهذيب الاصول، ج۱، ص۵۲۵-۵۲۴.
(۲) خمينى، روح الله، مناهج الوصول الى علم الاصول، ج۲، ص۳۱۵.
(۳) فاضل لنكرانى، محمد، سيرى كامل در اصول فقه، ج۹، ص۷۱-۶۵.
(۴) خمينى، مصطفى، تحريرات فى الاصول، ج۲، ص۶۰۶.
(۵) سبحانى تبريزى، جعفر، الموجز فى اصول الفقه، ج۱و ۲، ص۲۲۱.
(۶) مكارم شيرازى، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۲۰۸.



جعبه ابزار