نعیر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَعِيْر (به فتح نون و کسر عین) و نُعار (به ضمه نون و فتح عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای فرياد كشيدن است. از این لفظ فقط یک مورد در
نهج البلاغه آمده است.
نعير و
نعار:
به معنای فرياد كشيدن است. «نَعَرَ الرجلُ نَعِيْراً و نُعَاراً: صاح و صوَّت»
برج بن مسهر طائى كه از
خوارج بود و گفت: «لا حكم الّا لله»
حضرت علی (علیه‌السلام) به او فرمود:
«قَبَحَكَ اللهُ يَا أَثْرَمُ، فَوَ اللهِ لَقَدْ ظَهَرَ الْحقُّ فَكُنْتَ فِيهِ ضَئِيلاً شَخْصُكَ... حَتَّى إِذَا نَعَرَ الْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْ نِ الْمَاعِزِ» () و در «ثرم» گذشت.
سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسونعبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه
صالح، صبحی، نهج البلاغه
(شرح‌های خطبه:
بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه
هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه
ابن ابی‌الحديد، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه )
این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نعیر»، ج۲، ص۱۰۴۹.
