متكلّمان مسلمان معتقدند كه نمى‌توان ذات خداوند را محلّ حوادث دانست و محال است كه حوادث به ذات او قائم باشند؛ زيرا قيام حوادث به ذات، مستلزم تغيير در ذات است. خداوند واجب الوجود است، و واجب الوجود آن است كه همه شئون و كمالاتش را يكباره دارا است. موجودى را كه در حال تغيير و تكامل است، نمى‌توان واجب الوجود دانست. وجوب وجود، ملازم فعليّت و مناقض تدريج است.
