نهی از شرط عبادت خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نهى از شرط عبادت به تعلق نهى به يكى از شروط عبادت اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.
گاهى نهى، به شرط عبادات تعلق مى گيرد، مثل: نهى از پوشيدن حرير به عنوان پوشش براى نمازگزار.
«شرط منهى عنه» دو گونه است:
۱. شرط عبادى، مثل: نهى از وضو با آب غصبى، كه وضو شرط عبادى براى نماز است، چون به قصد قربت نياز دارد
۲. شرط غير عبادى، مثل: ستر عورت با لباس غصبى در نماز، كه ستر، شرط صحت نماز بوده و عبادت نيست
در صورتى كه نهى به شرط عبادى عبادت تعلق بگيرد در فساد آن شكى وجود ندارد، اما در صورتى كه به شرط غير عبادى تعلق گيرد در فساد آن اختلاف است.(۱)(۲)(۳)(۴)(۵)(۶)(۷)(۸)(۹)(۱۰)(۱۱)(۱۲)
(۱) عراقى، ضياء الدين، مقالات الاصول، ص۳۸۸-۳۸۶.
(۲) نائينى، محمد حسين، فوائد الاصول، ج۱و ۲، ص۴۶۶-۴۶۳.
(۳) عراقى، ضياء الدين، نهاية الافكار، ج۱و۲، ص۴۵۶.
(۴) سبزوارى، عبدالاعلى، تهذيب الاصول، ج۱، ص۲۲۹.
(۵) مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۲.
(۶) ايروانى، باقر، الحلقة الثالثة فى اسلوبها الثانى، ج۲، ص۴۸۶-۴۸۵.
(۷) ميرزاى قمى، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانين الاصول، ج۱، ص۱۵۷-۱۵۶.
(۸) آخوند خراسانى، محمد كاظم بن حسين، كفاية الاصول، ص۲۲۲.
(۹) خويى، ابوالقاسم، محاضرات فى اصول الفقه، ج۵، ص۱۳.
(۱۰) خويى، ابوالقاسم، محاضرات فى اصول الفقه، ج۵، ص۳۲.
(۱۱) مكارم شيرازى، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۶۱۳.
(۱۲) سبحانى تبريزى، جعفر، الموجز فى اصول الفقه، ج۱و۲، ص۱۳۲.
