نوص (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَوْص (به فتح میم و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم و به معنى التجاء و پناه بردن است.
مَناص (به فتح میم) اسم مكان و به معنى پناهگاه و نيز مصدر ميمى است، نوص را به معنى تأخر و فرار نيز گفته‌اند. اين لفظ بيشتر از يک بار در
قرآن مجيد نيامده است.
نَوْص به معنى التجاء و پناه بردن است «نَاصَ الى كذا: التجأ»
مناص اسم مكان و به معنى پناهگاه و نيز مصدر ميمى است نوص را به معنى تأخر و فرار نيز گفته‌اند.
(كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ) مناص در آيه مصدر است و اسم «لات» محذوف می‌باشد و تقدير آن «لات الحين حين مَنَاصٍ» است يعنى: «چه بسا مردمانى را كه پيش از آن‌ها هلاک كرديم و وقت نزول بلا استغاثه يا واويلا كردند ولى آن وقت وقت فرار نيست. يا آن وقت وقت پناه بردن به جایى يا وقت تأخّر عذاب نيست.»
اين لفظ بيشتر از يک بار در قرآن مجيد نيامده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نوص»، ج۷، ص۱۳۰.
