• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وصایه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نایب گرفتن کسی برای تصرف در اموال و ... خود بعد از مرگ را وصایه گویند.




وصایت به کسر واو و به فتح آن اسم مصدر است.
در کتاب مصباح آورد: «وصیت الی فلان توصیة و أوصیت الیه ایصاء... و الاسم الوصایة بالکسر و الفتح لغة».
[۲] المصباح المنیر، ج۲، ص۱۹۷.
[۳] مجمع البحرین، ص۹۴.

وصایت در اصطلاح عبارت از نایب گرفتن غیر است برای تصرف بعد از مرگ در آن‌چه خود شخص در حال حیات تواند تصرف نماید از اخراج حق و استیفاء آن یا ولایت بر طفل یا مجنونی که شخص موصی بر آن‌ها ولایت دارد.
و به عبارت دیگر: «هی استنباة الموصی غیره بعد موته فی التصرف فیما کان له التصرف فیه من اخراج حق أو استیفائه أو ولایة علی طفل أو مجنون یملک الولایة علیه اصالة کالاب والجد له أو بالعرض کالوصی عن أحدهما المأذون له فی الایصاء».
[۴] شرح لمعه، ج۲، ص۴۳.
[۵] حدائق الناضره، ج۵، ص۵۷۷.
[۶] مجمع البحرین، ص۹۴.
[۷] فرهنگ علوم، دکتر سید جعفر سجادی، ص۵۷۸.



 
۱. لسان العرب، ماده «وصی»، ج۱۵، ص۳۹۴.    
۲. المصباح المنیر، ج۲، ص۱۹۷.
۳. مجمع البحرین، ص۹۴.
۴. شرح لمعه، ج۲، ص۴۳.
۵. حدائق الناضره، ج۵، ص۵۷۷.
۶. مجمع البحرین، ص۹۴.
۷. فرهنگ علوم، دکتر سید جعفر سجادی، ص۵۷۸.




جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ فقه اصطلاحات اسلامی، ص۱۷۹-۱۸۰.



جعبه ابزار