• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ولیمه تولد کودک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



از جمله مستحبات در هنگام تولد نوزاد ولیمه و اطعام مومنین است. این کار احترام و تکریم مقام و شکر‌گزاری به درگاه خداوند متعال است که نعمت فرزند را به پدر و مادر عطا کرده است.



مستحب است به هنگام تولّد فرزند و به هنگام ختنه او به مؤمنین ولیمه (اطعام) دهند.
[۲] اصفهانی، ابوالحسن، وسیلة النجاة مع حواشی السّید محمدرضا الگلپایگانی، ج۳، ص۲۲۰.
امام خمینی (قدّس‌سرّه) در این‌باره می‌نویسد: «ولیمه به هنگام تولّد نوزاد مستحب است و این یکی از پنج موردی است که ولیمه در آن مستحب می‌باشد».

امام صادق (علیه‌السّلام) به هنگام ولادت فرزندشان امام کاظم (علیه‌السّلام)، سه روز مؤمنین را اطعام نمودند و بر همین اساس مرحوم شیخ حرّ عاملی درکتاب وسائل الشیعة بابی تحت عنوان «باب استحباب اطعام الناس عند ولادة المولود ثلاثه ایّام» ذکر کرده است.


آن‌چه در باطن این آداب و سنن نهفته است، احترام و تکریم مقام و شکر‌گزاری به درگاه خداوند متعال است که نعمت فرزند را به پدر و مادر عطا کرده است. و از سویی دیگر، اطعام مؤمنین زمینه‌ساز پیوند نیک اجتماعی و مقدمه‌ای است برای پذیرش طفل از طرف جامعه، علاوه بر این، آثار معنوی پربرکتی هم در سلامت روحی و جسمی کودک به دنبال خواهد داشت.
[۸] مروجی طبسی، محمدجواد، حقوق فرزندان در مکتب اهل‌بیت، ص۴۸.


بی‌گمان این‌گونه استقبال از کودک، در حقوق بین‌الملل و کنوانسیون‌هایی که به‌عنوان حمایت از کودک تدوین گردیده، یافت نمی‌شود. به توضیحی دیگر، اگرچه در بین برخی از اقوام و ملل، جشن تولّد امری مرسوم و رایج است، امّا با آن‌چه، در اسلام مطرح است، تفاوت ماهوی دارد؛ و آن تقرّب جستن به‌پروردگار با این اعمال، و قرار دادن کودک در تحت حمایت و حفاظت حق تعالی است.
پدر و مادر با رعایت این آداب و سنن ضمن این‌که پذیرش مسئولیّت در قبال فرزند را به‌خود القا و بر آن تاکید می‌نمایند، رابطه عاطفی خود را با فرزند نیز استحکام بخشیده، فضای تربیتی آکنده از معنویّت و قداست را برای رشد و تعالی کودک فراهم می‌سازند. رعایت چنین مواردی، ضریب بهداشت روانی و آرامش خاطر را که برای رشد متعادل کودکان لازم است، بالا می‌برد و از اضطراب و نگرانی‌های مادران و کودکان می‌کاهد.


۱. بحرانی، شیخ یوسف، الحدائق الناضرة، ج۲۳، ص۳۱.    
۲. اصفهانی، ابوالحسن، وسیلة النجاة مع حواشی السّید محمدرضا الگلپایگانی، ج۳، ص۲۲۰.
۳. سبزواری، سیدعبدالاعلی، مهذّب الاحکام، ج۲۵، ص۲۶۰.    
۴. فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعة (کتاب النکاح)، ص۵۲۹.    
۵. امام خمینی، سیدروح‌الله، تحریر الوسیلة، ج۲، ص۳۱۰، مساله ۳.    
۶. شیخ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۲۱، ص۴۰۱، باب ۳۱، من ابواب احکام الاولاد، ح۱.    
۷. شیخ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۲۱، ص۴۰۱، باب ۳۱، من ابواب احکام الاولاد، ح۱.    
۸. مروجی طبسی، محمدجواد، حقوق فرزندان در مکتب اهل‌بیت، ص۴۸.



انصاری، قدرت‌الله، احکام و حقوق کودکان در اسلام، ج۱، ص۲۵۸-۲۵۹، برگرفته از بخش «فصل چهارم حقوق کودک بعد از ولادت»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۸/۲۶.    



جعبه ابزار