پارادوکس
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پارادوکس، در محاورات روزمره معمولاً مترادف امر «
عجیب» یا «غیرمنتظره» به کار میرود، اما کاربرد فلسفی آن، معنای خاصتری دارد.
واژه (Paradox) مرکب از دو واژه یونانی (Para) به معنای «تناقض با» و (Doxa) به معنای
عقیده و رای است. پس پارادوکس به معنای «مخالف عقیده موجود» است و دلالت بر امری میکند که به نظر میآید برخلاف پندار همگانی یا متناقض است.
پارادوکس در محاورات روزمره معمولاً مترادف امر «
عجیب» یا «غیرمنتظره» به کار میرود، اما کاربرد فلسفی آن، معنای خاصتری دارد. پارادوکسهای تام ناظر به ناسازگاریهای باورها یا امور خلاف قاعده در استدلال هستند. آنها در غالب موارد، چیزی بیش از معماهای منطقیاند و در بسیاری موارد فلاسفه را بر آن داشتهاند که در پندارهای غیرمشکوک خود تجدیدنظر نمایند.
برخی دیگر معتقدند، پارادوکس کاربردهای متعددی دارد، از جمله:
۱) پارادوکس منطقی یا پارادوکس نظریه مجموعهها که ناظر به مفاهیم منطقی یا ریاضی محض هستند، مانند پارادوکس برتراند راسل.
۲) پارادوکس زبانشناختی که ناظر به مفاهیمی چون معنا و اشاره (designation) هستند، مانند
پارادوکس دروغگو.
۳) پارادوکس عملی که در آن تناقضی در خود گفتار وجود ندارد، بلکه تناقض در عمل گفته شده وجود دارد، مثل اینکه شخصی بگوید: «دارد باران میبارد، اما من آن را باور نمیکنم.» قسمت اول و دوم این بیان، متناقض نیستند، زیرا ممکن است هر دو بخش
صادق باشند، اما گوینده با بیان بخش دوم، مقصود متعارف از بیان بخش اول را خنثی میکند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «پارادوکس»، تاریخ بازیابی ۹۶/۹/۱۵.