کئب (مفردات‌نهج البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَئب (به فتح کاف و کسره همزه) و
کَآبَة (به فتح کاف و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ضد غم و اندوه است.
كئب و كآبه:
به معنی غم و اندوه است و آن با «مدّ» است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در دعاى خود فرمود:
««اللّهم انى اعوذ بك من وعثاء السفر و كآبة المنقلب و سوء المنظر فى الاهل و المال و الولد»» «خدايا من به تو پناه مى‌برم از مشقّت سفر و اندوه برگشتن و منظر زشت در مال و بد حالى اهل و فرزند.»
و نيز فرموده:
««و نسئل اللّه سبحانه يجعلنا و ايّاكم ممّن لا تبطره نعمة... و لا تحلّ به بعد الموت ندامة و لا كآبة»» «از
خدا مى‌خواهيم ما و شما از كسانى قرار دهد كه او را نعمت به طغيان وا ندارد و بعد از مرگ ندامت و اندوهى بر او وارد نشود.»
این کلمه سه بار در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کئب» ج۲، ص۸۸۹.
