• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کبت (مفردات‌نهج البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




کَبَت (به فتح کاف و باء) از واژگان نهج البلاغه به معنای به زمين زدن و خوار كردن است.



کَبَت به معنای به زمين زدن و خوار كردن است. «كبته كبتا: صرعه و اخزاه»


حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با تلاش در راه خدا و رسيدن نصرت خدائى فرموده: ««و لقد كنّا مع رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) نقتل آبائنا و ابنائنا و اخواننا و اعمامنا... فلمّا راى الله صدقنا انزل علينا النصر و انزل على عدوّنا الكبت»» «ما در يارى رسول خدا پدران، پسران، برادران و عموهاى خود را مى‌كشتيم... چون خدا راستى ما را در يارى حق ديد بر ما نصرت فرستاد و بر دشمن ما خوارى و خذلان نازل كرد.»


این کلمه یک بار در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۹۰.    
۲. طريحي، فخرالدين، مجمع البحرين، ت-الحسینی، ج۲، ص۲۱۶.    
۳. راغب اصفهاني، حسین، المفردات، دار القلم، ص۶۹۵.    
۴. السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه ت الحسون، ص۱۱۶، خطبه ۵۵.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۱۰۰، خطبه ۵۶.    
۶. صبحي صالح، نهج البلاغه، ص۹۲، خطبه ۵۶.    
۷. ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۳.    
۸. السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۱۶، خطبه ۵۵.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ص۱۰۰، خطبه ۵۶.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کبت»، ج۲، ص۸۹۰.    






جعبه ابزار