• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کرش (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




كَرِش (به فتح کاف و کسر راء) از واژگان نهج البلاغه به معنای شكمبه و آن در حيوانات نظير معده انسان است. این کلمه یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.



كَرِش (مثل جسر و كتف) به معنای شكمبه و آن در حيوانات نظير معده انسان است.


حضرت علی (علیه‌السلام) درباره حيوان فرموده: «كَالْبَهِيمَةِ الْمَرْبُوطَةِ هَمُّهَا عَلَفُهَا... تَكْتَرِشُ مِنْ أَعْلاَفِهَا وَتَلْهُو عَمَّا يُرَادُ بِهَا» «مانند چهارپاى بسته شده كه همتّش علف اوست، شكمبه خود را از علف‌هاى پر مى‌كند و از آنچه (ذبح) بر او قصد كرده‌اند غفلت مى‌كند.»


این کلمه یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۹۹.    
۲. طريحي، فخرالدين، مجمع البحرين، ت-الحسینی، ج۴، ص۱۵۲.    
۳. السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۷۹، نامه ۴۵.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۸۱، نامه ۴۵.    
۵. صبحي صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۸، نامه ۴۵.    
۶. ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۸۷.    
۷. السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۷۹، نامه ۴۵.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کرش»، ج۲، ص۸۹۹.    






جعبه ابزار