کسف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

كِسْف (به کسر کاف و سکون سین) از واژگان نهج البلاغه به معنای گرفتگى مثل گرفتگى نور و پنهان شدن آن است. این کلمه یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.

كِسْف به معنای گرفتگى مثل گرفتگى نور و پنهان شدن آن است. «كسوف شمس» به معنای خورشيد گرفتن از آن است.

حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با ايّام جاهليّت فرموده: «و الدُّنْيَا كَاسِفَةُ النُّورِ ظَاهِرَةُ الْغُرُورِ» (دنيا بى نور و پر از مكر و فريب گشته بود.)

این کلمه یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۰۲.
۲.	↑ طريحي، فخرالدين، مجمع البحرين ت-الحسینی، ج۵، ص۱۱۰.
۳.	↑ راغب اصفهاني، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۱۱.
۴.	↑ السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۷۵، خطبه ۸۸.
۵.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۱۵۵، خطبه ۸۷.
۶.	↑ صبحي صالح، نهج البلاغه، ص۱۲۲، خطبه ۸۹.
۷.	↑ ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۳۸۷.
۸.	↑ مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۱۷۳، خطبه ۸۹.
۹.	↑ السيد الشريف الرضي، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۷۵، خطبه ۸۸.