کفی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَفی (به فتح کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای بی‌نیازی است.
کفی کفایت به معنی بی‌نیازی است، «کفی الشّی‌ء کفایة» یعنی به واسطه آن بی‌نیازی حاصل شد. در
مجمع آمده: «الکفایة بلوغ الغایة فی مقدار الحاجة».
(کَفی بِاللَّهِ حَسِیباً) «بس است و بی‌نیاز می‌کند
خدا در حساب‌گری.»
راجع به زائد بودن و نبودن باء در فاعل «کفی» در اول باب باء صحبت شده به آنجا رجوع شود.
(وَ کَفَی اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتالَ) «خدا
مومنان را از جنگ کفایت کرد و بی‌نیازی بخشید.»
که
احزاب خندق را با طوفان، ایجاد رعب و کشته شدن
عمرو بن عبدودّ به دست
علی (علیه‌السّلام) وادار به پراکندگی و عقب نشینی کرد.
(فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ) «خدا تو را از آن‌ها کفایت می‌کند به تو آزاری نمی‌رساند خدا شنوا، داناست.»
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کفی»، ج۶، ص۱۳۴.
