• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کور (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




کُور (به ضم کاف) از واژگان قرآن کریم به معنی پیچیدن و جمع کردن است. از مشتقات این کلمه در قرآن مجید تَکویر (به فتح تاء و سکون کاف) به معنی پیچیدن است.



کُور به معنی پیچیدن و جمع کردن است.
راغب می‌گوید: «کور الشّی‌ء: ادارته و ضمّ بعضه الی بعض ککور العمامة» عبارت فیومی در مصباح چنین است: «کار العمامة کورا: ادارها علی راسه» ایضا در مصباح و صحاح گفته: «کلّ دور کور» هر گردیدن کور است.
تکویر به معنی پیچیدن است؛ در اقرب الموارد هست: «کور العمامة علی راسه تکویرا: لفّها».


(خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ بِالْحَقِ‌ یُکَوِّرُ اللَّیْلَ عَلَی النَّهارِ وَ یُکَوِّرُ النَّهارَ عَلَی اللَّیْلِ‌) (آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد؛ شب را بر روز مى‌پيچد و روز را بر شب.) ناگفته نماند در کور و تکویر استداره و مدوّر بودن را قید کرده‌اند، در اثر حرکت وضعی زمین روز و شب دائره وار در اطراف زمین می‌گردند و خدا علی الدوام روز را شب و شب را بر روز می‌پیچد و چون شب را بر روز پیچید روز از بین می‌رود و بالعکس.
(اِذَا الشَّمْسُ‌ کُوِّرَتْ‌) (در آن هنگام كه خورشيد درهم پيچيده شود.)
(وَ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ‌) (و ستارگان بى‌فروغ شوند.) تکویر و پیچیده شدن خورشید عبارت اخرای خاموش شدن آن است. در کتب نجوم عکس سحابی‌ها را ملاحظه کنید که به طور مارپیچی می‌پیچند، خورشید چنان که گویند و در کتاب «معاد از نظر قرآن و علم» توضیح داده‌ام، از مرکزش خاموش می‌شود و در آینده قسمت خاموش شده آن به قشر ظاهری منتقل شده و قشر ظاهری به مرکز آن خواهد رفت و آن قهرا به طور مارپیچی خواهد بود که همان تکویر است.
[۲۷] قرشی بنایی، علی‌اکبر، معاد از نظر قرآن و علم، ص۳۴.
[۲۸] گاموف، «مادّه، زمین و آسمان»، ص۵۳۲، فصل «آینده خورشید ما»
. و شاید مراد از تکویر شمس انقباض آن باشد که در اثر خاموش شدن منقبض خواهد گردید.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۶۸.    
۲. راغب اصفهاني، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۷۲۹.    
۳. طريحي، فخرالدين، مجمع البحرين، ت-حسینی، ج۳، ص۴۷۷.    
۴. راغب اصفهاني، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۷۲۹.    
۵. فیومی، احمد بن محمدبن علی، مصباح المنیر، ج۱، ص۲۸۰.    
۶. فیومی، احمد بن محمدبن علی، مصباح المنیر، ج۱، ص۲۸۰.    
۷. جوهري، أبونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربية‌، ج۲، ص۸۰۹.    
۸. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۴، ص۶۰۳.    
۹. زمر/سوره۳۹، آیه۵.    
۱۰. مكارم شيرازى، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۵۸.    
۱۱. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۱۷، ص۲۳۷.    
۱۲. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۶۱.    
۱۳. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۸، ص۳۸۴.    
۱۴. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۴۳.    
۱۵. تكوير/سوره۸۱، آیه۱.    
۱۶. مكارم شيرازى، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۶.    
۱۷. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۲۰، ص۲۱۳.    
۱۸. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.    
۱۹. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۱۰، ص۲۷۶.    
۲۰. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.    
۲۱. تكوير/سوره۸۱، آیه۲.    
۲۲. مكارم شيرازى، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۶.    
۲۳. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۲۰، ص۲۱۳.    
۲۴. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.    
۲۵. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۱۰، ص۲۷۶.    
۲۶. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.    
۲۷. قرشی بنایی، علی‌اکبر، معاد از نظر قرآن و علم، ص۳۴.
۲۸. گاموف، «مادّه، زمین و آسمان»، ص۵۳۲، فصل «آینده خورشید ما»



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کور"، ج۶، ص۱۶۸.    






جعبه ابزار