کید (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از
واژگان قرآن کریم به معنای است.
کید: حیله. تدبیر. راغب میگوید: کید نوعی حیله است گاهی مذموم و گاهی ممدوح باشد هر چند در مذموم بیشتر است همینطور است استدراج و مکر که گاهی ممدوح باشند.
نگارنده گوید: بهتر است کید را در صورت ممدوح بودن تدبیر معنی کنیم مثل کَذلِکَ کِدْنا لِیُوسُفَ یوسف: ۷۶. این چنین تدبیر کردیم برای یوسف.
اِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْداً وَ اَکِیدُ کَیْداً طارق: ۱۵-۱۶. کید اوّل که درباره کفّار است مذموم و دوّمی که درباره خداست ممدوح است: آنها حیله میکنند حیله‌ای و من در مقابلشان تدبیر میکنم تدبیری- درباره کید بعد از کید که بخدا نسبت داده شده است.
وَ تَاللَّهِ لَاَکِیدَنَ اَصْنامَکُمْ انبیاء: ۵۷. بخدا حیله و تدبیری درباره بتهایتان میکنم.
در آیات اِنَ کَیْدَ الشَّیْطانِ کانَ ضَعِیفاً نساء: ۷۶. فَاَرادُوا بِهِ کَیْداً فَجَعَلْناهُمُ الْاَسْفَلِینَ صافات: ۹۸. و نظائر آن بمعنی کید مذموم است.
بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کید"، ج۵، ص.
