• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

گردنه پیازچال

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



پیـازچـال، گـردنـه \ gardane-ye piyāz-čāl\ ، گردنه‌ای در موقعیت °۵۱ و ´۵/ ۲۷ طول شرقی، و °۳۵ و ´۵۲ عرض شمالی، و در ارتفاع متوسط ۳۳۰‘ ۳ متر از سطح دریا و حدود ۲۰۰‘۴متری جنوب شرقی قلۀ توچال و در فاصلۀ ۳۰۰ متری شمال کلک‌چال.



وجه تسمیۀ پیازچال به‌سبب رویش فراوان پیاز کوهی، گیاهی شبیه تره با بویی تند و خوراکی، در این ناحیه است.


در سمت شمال گردنۀ پیازچال، قلۀ پیازچال با ارتفاع ۷۸۰‘ ۳ متر قرار دارد که آبریز آن در سمت شمال به روستاهای ایگل و باغ گل می‌رسد؛ اما آبریز سمت جنوب این قله به گردنۀ پیازچال و سپس، محوطه یا پناهگاه کلک‌چال، و در ادامه به سمت جنوب، به ناحیۀ پس‌قلعه منتهی می‌شود. در سمت غرب گردنۀ پیازچال، چشمه‌ای به همین نام با آبی گوارا و دائمی وجود دارد.


گردنۀ پیازچال در گذشته، مسیر راه ناصرالدین شاه در سفرهای ییلاقی‌اش از دارآباد به شهرستانک بود.


این گردنه از لحاظ موقعیت جغرافیایی به گونه‌ای است که آبریز آن به سمت شرق و غرب امتداد دارد. آبریز شاخۀ شرقی این گردنه به باغچۀ خلیل، سپس کوه دارآباد، و در نهایت، به رودخانۀ دارآباد و روستای قدیم دارآباد ــ که امـروزه یکی از محلات شمیران است ــ منتهی می‌شود. آبریز سمت غرب گردنۀ پیازچال به ملک‌چال و جان‌پناه شروین می‌رسد و پس از پیوستن آب چشمه‌های پیازچال و مرشد، و در ادامه آب آبشار دوقلو در محل بند یخچال به آن، سرانجام به میدان دربند منتهی می‌گردد.


در گذشته، برای آبیاری محوطۀ عظیم کاخ سعدآباد از این آب استفاده می‌کردند.


گردنۀ پیازچال مانند گردنۀ قوچک یا گردنۀ آهاربشم دو منطقۀ مهم را به یکدیگر وصل نمی‌کند.


پازوکی طرودی، ناصر، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله "پیازچال، گردنه"، ص۶۰۷.    


رده‌های این صفحه : گردنه های تهران




جعبه ابزار