گواهی تدریس علامه مجلسی به بهاءالدین جیلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حوه تکثیر کتاب‌های علمی، تدریس و مصون نگهداشتن آن‌ها از جعل و تحریف، یکی از مهمترین دغدغه‌های دانشمندان دینی بوده است. آن‌ها برای این منظور، از روشی استفاده نموده‌اند که در اصطلاح کتابشناسی به آن "
بلاغ" یا "انها" گفته می‌شود. بلاغ دستخطی از استاد بود که در نسخه نوشته می‌شد و به‌وسیله آن گواهی، شرکت شاگرد در درس را تایید می‌گردید و ضمناً صحّت نسخه نیز تایید می‌گشت؛ بنابراین "بلاغ" هم گواهی تحصیلی بود و هم نشان صحّت نسخه به‌شمار می‌رفت. اساتید در هر نسخه علامت بلاغ‌های متعددی می‌نوشتند و در پایان نسخه یا پایان بخش-های کتاب در ضمن بلاغ‌ها برای شاگرد
اجازه نقل حدیث و روایت را به‌نحو عموم یا درباره آن اثر یا آثاری خاص صادر می‌کرد که این اجازه گواهی علمی برای آن شاگرد در اعتبار روایت‌ها و استنادهایش به شمار می‌آمد. در این مقاله گواهی درسی
علّامه مجلسی برای شاگردش
افضل بن خدابخش دماوندی بررسی می‌شود.
بهاءالدین محمّد جیلی از شاگردان مبرز
علامه مجلسی بوده که طبق گواهی‌های موجود حداقل شش سال- از سال ۱۰۷۲ تا ۱۰۷۷ – نزد علّامه کتاب
تهذیب الاحکام و کافی را خوانده است. چند گواهی از علّامه مجلسی به وی تاکنون شناسایی شده، بدین ترتیب:
متن درسی:
تهذیب الاحکام؛ تاریخ پایان درس: اواسط ذی قعده ۱۰۷۲ق. محل تحریر گواهی: اواخر کتاب الصلاة تهذیب الاحکام؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگرد
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم انهاه المولی الفاضل الکامل الورع الذکی الشیخ بهاء الدین محمّد الجیلی ایده الله تعالی، سماعا وتحقیقا وضبطا فی مجالس آخرها اواسط شهر ذی القعدة الحرام لسنة اثنتین وسبعین و الف. و اجزت له دام تاییده ان یروی عنی ما اخذه منی باسانیدی المتصلة الی ارباب العصمة(سلام‌الله‌علیها). کتبه بیمناه الجانیة احقر العباد محمّدباقر بن محمد تقی عفی عنهما.»
متن درسی: تهذیب الاحکام؛ تاریخ پایان درس: ۱۴
جمادی الثانی ۱۰۷۵. محل تحریر گواهی: اواخر تهذیب الاحکام؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگرد
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم انهاه المولی الفاضل الصالح التقی الزکی مولانا الشیخ بهاء الدین محمّد الجیلی ایده الله تعالی، سماعاً و تصحیحاً و ضبطاً فی مجالس آخرها رابع شهر جمادی الثانیة من شهور سنة خمس و سبعین بعد الالف من الهجرة المقدسة. و اجزت له زید توفیقه ان یروی عنی جمیع الکتب الاربعة المشهورة المتواترة من مؤلفیها المشایخ الاجلاء محمّد بن یعقوب الکلینی و ابی جعفر محمّد (بن علی) ابن الحسین (بن) بابویه و الشیخ محمد بن الحسن الطوسی رضوان الله علیهم، باسانیدی المتکثرة المتصلة الیهم رحمهم الله، آخذا علیه ما اخذ علی من سلوک سبیل الاحتیاط الذی لا یضل سالکه و لا یظلم مسالکه. و کتب بیمناه الجانیة الفانیة الخاطئ الخاسر ابن محمّد تقی محمّدباقر عفی عنهما، حامداً مصلیاً مسلماً.»
متن درسی: کافی کلینی؛ تاریخ پایان درس: ۱۶
شوال ۱۰۷۴. محل تحریر گواهی: آخر کتاب عقل و توحید کافی؛ ضمیمه گواهی: ندارد
بهاء الدین محمد جیلی کتاب کافی را نزد علامه خوانده و علامه در چند جای نسخه برای وی گواهی قرائت و اجازه نقل روایت نوشته که این گواهی اوّلین گواهی در نسخه یاد شده است.
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم انهاه المولی الفاضل التقی الذکی الالمعی الشیخ بهاء الدین محمّد الجیلی ایده الله تعالی قراءة و تصحیحا و ضبطا فی مجالس آخرها سادس عشر شهر شوال من شهور سنة اربع و سبعین بعد الالف من الهجرة. و کتب الخاطئ الخاسر ابن محمدتقی محمّد باقر عفی عنهما بالنبی و آله المقدسین.»
متن درسی: کافی کلینی؛ تاریخ پایان درس: ۲۶
صفر ۱۰۷۶. محل تحریر گواهی: آخر کتاب الحجه کافی؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگرد
بهاء الدین محمّد جیلی کتاب کافی را نزد علامه خوانده و علامه در چند جای نسخه برای وی گواهی قرائت و
اجازه نقل روایت نوشته که این گواهی دومین گواهی در نسخه یاد شده است.
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم انها المولی الفاضل الصالح البارع التقی الذکی الشیخ بهاء الدین محمّد الجیلی وفقه الله تعالی قراءة و تحقیقاً و تصحیحاً و ضبطاً فی مجالس آخرها السادس و العشرون من شهر صفر من شهور سنة ست و سبعین بعد الالف من الهجرة المقدسة و اجزت له دام تاییده ان یروی عنی ما یصح لی روایته باسانیدی المتکثرة المتصلة الی اصحاب العصمة صلوات الله علیهم. و کتب بیمناه الجانیة الفانیة احقر عبادالله الغنی محمّد باقر بن محمّد تقی عفی عنهما، حامداً مصلیاً مسلماً.»
متن درسی: کافی کلینی؛ تاریخ پایان درس: ۷
ذی‌حجه ۱۰۷۷ق. محل تحریر گواهی: آخر کتاب العشره کافی؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگرد
بهاء الدین محمّد جیلی کتاب کافی را نزد علامه خوانده و علامه در چند جای نسخه برای وی گواهی قرائت و اجازه نقل روایت نوشته که این گواهی سومین گواهی در نسخه یاد شده است.
متن گواهی: بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله و سلام علی عباده الذین اصطفی؛ امّا بعد: فقد قرا علی المولی الفاضل الکامل الذکی البهی الالمعی الشیخ بهاء الدین محمّد الجیلی ایده الله تعالی شطرا وافیا من هذا الکتاب و غیره من کتب الاخبار و التفسیر والفقه و الدعاء، فاستجازنی دام توفیقه، فاجزت له بعد الاستخارة ان یروی عنی کل ما صحّت لی اجازته و روایته باسانیدی المتکثرة المتصلة الی مؤلفیها رضوان الله علیهم و قد اوردتها فی المجلد الخامس و العشرین من بحار الانوار و لنذکر هنا من طرقی الجمة الی الکتب الاربعة التی علیها المدار فی تلک الاعصار اشرفها و اوثقها و اعلاها و هو ما اخبرنی به عدة من العلماء الاعلام و جماعة من الافاضل الکرام: منهم والدی العلّامة الذی وفقه الله لتجدید ما‌اندرس من آثار الدین و ترویج ما کسد من اخبار الائمة الطاهرین صلوات الله علیهم اجمعین، بحق روایتهم قدس الله ارواحهم عن شیخ الاسلام و المسلمین بهاء الملة و الحق و الدین محمّد العاملی، عن والده الجلیل الشیخ حسین بن عبد الصمد، عن الشیخ السعید الشهید زین الدین (بن) علی بن احمد الشامی، عن شیخه الاجل نور الدین علی بن عبدالعالی المیسی، عن الشیخ شمس الدین محمّد بن المؤذن الجزینی، عن الشیخ ضیاء الدین علی، عن والده الوحید السعید الشهید محمّد بن مکی، عن الشیخ فخر الدین ابی طالب محمّد، عن واله آیة الله فی العالمین جمال الملة و الحق والدین الحسن بن یوسف بن المطهر، عن والده، عن شیخه نجم الملة والدین ابی القاسم جعفر بن الحسن بن یحیی بن سعید، عن السیّد شمس الدین فخار بن معد الموسوی، عن الشیخ ابی الفضل شاذان ابن جبرئیل القمی، عن الشیخ العماد ابی جعفر محمّد بن ابی القاسم الطبری، عن الشیخ ابی علی الحسن، عن والده شیخ الطائفة المحقة و رئیسها ابی جعفر محمّد ابن الحسن الطوسی، عن الشیخ الامام المفید محمّد بن محمّد بن النعمان، عن الشیخ ابی القاسم جعفر بن محمّد بن قولویه، عن الشیخ الجلیل ثقة الاسلام محمّد بن یعقوب الکلینی قدس الله ارواحهم جمیعاً و شکر مساعیهم. و بالاسناد المتقدم عن المفید، عن الشیخ الصدوق الفقیه ابی جعفر محمّد بن علی بن الحسین بن موسی بن بابویه القمی نور الله ضریحه. فلیرو عنی الاخ الفاضل کل ما صحّت لی روایته من مصنفات هؤلاء المشایخ المذکورین رضی الله عنهم و غیرهم من مؤلفی الخاصة والعامة بتلک الاسانید و غیرها مما هو مثبت فی اجازات الشهیدین و العلامة وغیرهم (رحمة‌الله‌علیه) م. و لیرو عنی ایضا کل ما افرغته فی قالب التصنیف و نظمته فی سلک التالیف من کتاب بحار الانوار و کتاب مرآة العقول و کتاب الفوائد الطریفة و کتاب ملاذ الخیار و کتاب عین الحیاة و غیرها من رسائلی و تعلیقاتی و اخذت علیه دام فضله ما اخذ علی من ملازمة الطاعة و التقوی و الاحتیاط التام فی النقل و الفتوی و مراعاة الاخلاص فی تحصیل العلم و العمل و مجانبة المراء و الجدل و التمس منه ان لا ینسانی حیاً و میتاً.
و کتب بیمناه الجانیة الفانیة افقر عباد الله الی رحمة ربه الغنی محمّد باقر بن محمّد تقی عفی عنهما فی سابع شهر ذی الحجة الحرام من شهور سنة سبع و سبعین بعد الالف من الهجرة النبویة علی‌هاجرها و آله الف الف صلاة و تحیة.
صدرایی خویی، علی، مجله حدیث حوزه، برگرفته از مقاله «شانزده گواهى تدریس از علّامه مجلسى»، سال اوّل، شماره یک، زمستان ۱۳۸۹.
