• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یوسف بن عبدالعزیز میورقی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





یوسف بن عبدالعزیز میورقی۵۲۳ هـ.ق) از اندلس و منسوب به جزیره میورقه بود.
او از علمای مشهور فقه بود که برخی او را شافعی و برخی مالکی‌ مذهب دانسته‌اند.
وی برای حج به مکه رفت و از بزرگان حدیث صحیح مسلم و صحیح بخاری را روایت کرد.
او سپس به بغداد و دمشق سفر کرد و نهایتاً در اسکندریه ساکن شد و به تدریس فقه و حدیث پرداخت.
وی را احیاگر علم حدیث در اسکندریه می‌دانند.
او شاگردان زیادی تربیت کرد و آثار مهمی در فقه و حدیث از خود به جای گذاشت.
از جمله آثار وی کتاب التعلیقة الکبری است که درباره اختلافات مذاهب فقهی است.
او در سال ۵۲۳ (هجری قمری) درگذشت.



ابوالحجاج یوسف بن عبدالعزیز بن علی لخمی میورقی معروف به ابن نادو
منسوب به میورقه، جزیره‌ای در شرق اندلس است.
از زمان ولادت و دوران کودکی و بالندگی اش اطلاعی در دست نیست.
اسنوی وی را در زمره علمای شافعی مذهب ۱ و حموی او را فقیه مالکی می‌داند. در ۵۰۵ (هجری قمری) به دمشق سفر کرد؛ پس از آن به اسکندریه رفت و در آن‌جا ساکن شد و فقه و حدیث تدریس کرد. ابوالحجاج را احیاگر علم حدیث در اسکندریه دانسته‌اند.
وی بین درایه و روایه جمع نمود و علاوه بر این اشعار بسیاری نیز داشته است.


ابوالحجاج به منظور حج به مکه رفت و در آن‌جا از ابوعبداللّه طبری صحیح مسلم و از ابوالحسن علی بن سلمان صحیح بخاری را شنید؛ سپس به بغداد رفت و از ابوالحسین مبارک بن عبدالجبار،
ابوالحسن علی بن محمد طبری معروف به کیا،
ابوالغنایم محمد بن علی بن میمون نرسی ابومکتوم عیسی بن ابوذر هروی و دیگران بهره مند شد.


در منابع، علمای فراوانی به عنوان شاگردان او ذکر شده است، ازجمله:
ابوطالب احمد بن مسلم بن رجا تنوخی اسکندرانی، ابوبکر بن اسود قاضی، محمد بن یوسف بن سعادة، ابوعمر بن عات، ابوعبداللّه مرسی (م ۵۶۶ هـ.ق)، محمد بن ابوبکر کرکنتی (م ۵۹۸ هـ.ق) و ابوطاهر سلفی.

ابن نادو کتاب‌هایی تالیف کرده که آثار او عبارت‌اند از:
•التعلیقة الکبری؛ اثر او است؛
که در اختلافات بین مذاهب است.

یوسف در سال ۵۲۳ (هجری قمری) درگذشت.
۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۵، ص۲۴۶.    
۲. ابن ابار، محمد بن عبدالله، التکملة لکتاب الصله، ج۴، ص۲۰۳.    
۳. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۷۵.    
۴. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۲۳۸.    
۵. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲۰، ص۵۰۸.    
۶. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۷، ص۵۲.    
۷. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۸۵.    
۸. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۲۴.    
۹. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۱۰. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۲۳۵.    
۱۱. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۱۲. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۱۳. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۱۴. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۸۵.    
۱۵. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۵، ص۲۴۶.    
۱۶. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۱۷. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۱۸. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۲۳۵.    
۱۹. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۲۰. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۷، ص۵۲.    
۲۱. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۲۴.    
۲۲. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۲۳. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۲۴. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۲۵. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۶۰.    
۲۶. ابن ابار، محمد بن عبدالله، التکملة لکتاب الصله، ج۴، ص۲۰۳.    
۲۷. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۲۸. ابن ابار، محمد بن عبدالله، التکملة لکتاب الصله، ج۴، ص۲۰۴.    
۲۹. ابن ابار، محمد بن عبدالله، التکملة لکتاب الصله، ج۴، ص۲۰۴.    
۳۰. ابن ابار، محمد بن عبدالله، التکملة لکتاب الصله، ج۴، ص۲۰۴.    
۳۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۹، ص۲۵۳.    
۳۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲۰، ص۵۰۸.    
۳۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۴۲، ص۳۷۱.    
۳۴. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۳۵. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۳۶. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۲۳۸.    
۳۷. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۲۴.    
۳۸. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۳۹. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۴۰. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۴۱. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۴۲. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۴۳. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۴۴. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۲۴.    
۴۵. ابن ابار، محمد بن عبدالله، التکملة لکتاب الصله، ج۴، ص۲۰۳.    
۴۶. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۴۷. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۲۳۵.    
۴۸. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۴۹. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۵۰. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۷۵.    
۵۱. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۶۰.    
۵۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲۰، ص۵۰۸.    
۵۳. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۷، ص۵۲.    
۵۴. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۸۵.    
۵۵. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۴۲۴.    
۵۶. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۵۵۲.    
۵۷. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۲۳۵.    
۵۸. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۱.    
۵۹. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱۳، ص۳۰۹.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یوسف بن عبدالعزیز میورقی»، ج۴، ص۴۶۱.

پی نوشت ها
۱ ـ طبقات الشافعیه ۲ / ۲۲۸. سبکی، عبدالوهاب بن تقی‌الدین، طبقات الشافعیة الکبری،





جعبه ابزار