۱۰ جاودانگی در بهشت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عنوان موضوع اصلي: قرآن
عنوان موضوع فرعي اول: پرسش و پاسخ
عنوان موضوع فرعي دوم: معارف قرآن
زبان: فارسي
نام خانوادگي نويسنده: آيت الله مكارم شيرازى و آيت الله سبحانى
عنوان مقاله: جاودانگى در بهشت
چكيده مقاله: متن مقاله: پرسش
آيا اين آيه با مسئله «خلود» منافات دارد؟
عقيده ما اين است: افرادى كه وارد بهشت مى‌شوند ديگر از آنجا بيرون نمى‌روند و بطور جاويدان در آنجا هستند و بسيارى از آيات، اين مسئله (خلود و ثبات در بهشت) را صريحا اثبات مى‌كند، ولى از ظاهر آيه ۱۰۸ سوره هود استفاده مى‌شود كه ممكن است روزى از بهشت بيرون روند:
«و اما الذين سعدوا ففى الجنة خالدين فيها ما دامت السموات و الارض الا ما شاء ربك عطاء غير مجذوذ؛ اما آنها كه خوشبخت و سعادتمند شدند، جاودانه در بهشت خواهند ماند تا آسمانها و زمين بر پاست، مگر آنچه پروردگارت بخواهد؛ بخششى است قطع نشدنى!»
ظاهر استثناء جمله «الا ماشاء ربك؛ مگر اين كه خداى تو بخواهد» مى‌رساند كه ممكن است روزى خدا بخواهد كه آنان را از اين مركز نعمت بيرون كند، در صورتى كه باقى آيات گواه بر اين است كه هرگز آنها را از بهشت خارج نخواهند شد، با اين وضع معنى اين آيه چيست؟
پاسخ :
درست است كه خداوند جهان به افراد سعادتمند در بسيارى از آيات، بهشت دائم وعده كرده است و از اين وعده هرگز تخلف نخواهد فرمود و خود او مى‌فرمايد: «وعد اللَّه لايخلف اللَّه وعده؛ اين وعده‌اى است كه خدا كرده و خداوند هرگز از وعده‌اش تخلف نمى‌كند!»
[۱] ولى ممكن است افرادى تصور كنند كه با اين وعده قطعى ديگر زمام كار از دست خدا بيرون مى‌رود و او حتى توانايى نخواهد داشت كه آنان را از بهشت خارج سازد و نعمت را از آنها سلب كند و به اصطلاح علمى وكلامى، اين قضاى حتمى قدرت خدا را محدود نموده و از وسعت توانايى او خواهد كاست؛ لذا خداوند با جمله «الا ما شاء ربك» اين حقيقت را تاييد مى‌كند كه با وجود اين كه خدا بهشت دائم را وعده نموده و او هرگز از وعده خود تخلف نخواهد كرد، - مع الوصف - اين مطلب، از قدرت او چيزى كم نمى‌كند و باز اختيار تمام موجودات به دست قدرت اوست - هر چه بخواهد مى‌تواند انجام بدهد و قدرت او نسبت به تمام اشياء محفوظ و ثابت است.
عين اين جمله «الا ما شاء ربك» در آيه بعد كه درباره دوزخيان است و به آنها وعده عذاب دائمى داده، نيز وارد شده است و علت آن همان است كه در آيه پيش ذكر گرديد.
از قراين روشنى كه تفسير فوق را تاييد مى‌كند جمله «عطاء غير مجذوذ» كه در آخر آيه آمده است مى‌باشد. اين جمله مى‌گويد اين عطيه الهى ثابت و پايدار و مستمر است و هرگز جداشدنى نيست.
[۲] . روم، آيه ۶.
منابع: پاسخ به پرسشهاى مذهبى , ص: ۵۲۴
پيوند مرتبط: تاريخ بارگذاري: ۱۳۸۹/۰۸/۱۷
