۱۲. آفرینش زمین و آسمان در شش روز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عنوان موضوع اصلي: قرآن
عنوان موضوع فرعي اول: پرسش و پاسخ
عنوان موضوع فرعي دوم: معارف قرآن
زبان: فارسي
نام خانوادگي نويسنده: آيت الله مكارم شيرازى و آيت الله سبحانى
عنوان مقاله: آفرينش زمين و آسمان در شش روز
چكيده مقاله: متن مقاله: پرسش
منظور از آفرينش آسمان و زمين در شش روز چيست؟
خداوند در قرآن مى‌فرمايد: «ان ربكم اللَّه الذى خلق السموات و الارض فى ستة ايام»
[۱] آيا مقصود از شش روز چيست؟ در آن وقت روز و شبى نبود، بعلاوه، چرا در يك لحظه همه آنها را نيافرديده است؟
پاسخ
سؤال فوق مشتمل بر دو قسمت است: قسمت اول اين كه مقصود از شش روز چيست، در صورتى كه در آغاز آفرينش شب و روزى در كار نبود؟
پاسخ اين قسمت اين است كه اصولا لفظ «يوم» كه مرادف آن در زبان فارسى كلمه «روز» است، در هر مقامى روى مناسبتى معناى مخصوصى به خود مى‌گيرد. معمولا اين لفظ در همان معناى روز كه ضد شب است به كار مى‌رود و در قرآن نيز در اين معنى زياد به كار رفته است؛ ولى گاهى همين لفظ به معناى «دوران» استعمال مى‌شود، بطورى كه اگر چيزى دورانهاى مختلفى داشته باشد، به هر دورانى «يوم» (روز) اطلاق مى‌گردد.
مثلا پيرمردى مى‌گويد: «روزى كودك بودم، روزى هم جوان بودم، امروز ديگر پير شده‌ام» چون اين دورانها مانند حلقه‌هاى زنجير يكى به ديگرى مانند سه روز معمولى وصل است، از اين نظر اين سه دوران مختلف زندگى را به لفظ «روز» تعبير مى‌كند.
امام (ع) مى‌فرمايد: «الدهر يومان؛ يوم لك و يوم عليك؛ روزگار دو روز بيش نيست، روزى به نفع تو مى‌گردد و روزى هم به زيان توست» يعنى انسان در طول زندگى خود دو دوران مختلف دارد، روزى در اوج قدرت است و روزى گرفتار مشكلات و يا به قول «كليم» كاشانى:
بدنامى حيات دو روزى نبود بيش
آن هم كليم با تو بگويم چسان گذشت
يك روز صرف بستن دل شد به اين و آن
روز دگر به كندن دل زين و آن گذشت!
مسلما منظور «كليم» از روز نيز، دوران بوده است. روى اين بيان، مقصود از شش روز كه زمين و آسمان در آن آفريده شده است، شش دوران است كه بر زمين و آسمانها گذشته تا به صورت فعلى در آمده است؛ يعنى، اين وضع فعلى در زمين و اجرام آسمانى نتيجه يك سلسله تحولات پى در پى است كه در آنها پديد آمده و در نتيجه پس از طى اين مراحل، به صورت فعلى در آمده‌اند، حال ممكن است مدت يك دوران، ده ميليون سال يا ده ميليارد سال بوده باشد.
قسمت دوم اين است كه چرا تمام آنها را در يك لحظه خلق نكرده و بطور تدريج، خلقت آنها صورت پذيرفت؟
پاسخ اين سؤال اين است: جهانى كه ما در آن زندگى مى‌كنيم، جهان ماده است و تكامل تدريجى از آثار لاينفك موجود مادى به شمار مى‌رود و امور مادى بالطبع در طى زمان از صورتى به صورتى در آمده و مراحلى را طى مى‌نمايد و در نتيجه يك پديده كامل مى‌شود و زمين و آسمانها نيز از اين قانون مستثنا نيستند.
شما هر كدام از پديده‌هاى مادى را در نظر بگيريد ملاحظه خواهيد كرد كه تمام آنها تدريجا از نردبان تكامل بالا مى‌روند. گياهان و درختان پس از گذشت زمانى مثلا به صورت يك بوته گل، يا يك درخت برومند در مى‌آيند؛ معادن و منابع تحت الارضى، با مرور زمان پس از فعل و انفعالات زيادى متحول به يك ماده معدنى مى‌شود، حيوان و انسان تا دوران جنينى را در رحم در مدت مخصوصى به پايان نرساند، نمى‌تواند در جهان وسيعترى زندگى كند و اين قانون در همه جا و همه چيز جهان ماده حكومت مى‌كند.
[۲] . يونس، آيه ۳؛ (پروردگار شما، خداوندى است كه آسمانها و زمين را در شش روز
شش دوران آفريد.)
منابع: پاسخ به پرسشهاى مذهبى
پيوند مرتبط: تاريخ بارگذاري: ۱۳۸۹/۰۸/۱۷
