محمد بن احمد واسطی (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد واسطی (
۳۸۰ ـ
۴۶۲ هـ.ق) از دانشمندان
حنفی و
معتزلی بود.
وی از بزرگان لغت،
نحو،
حدیث و
فقه بود.
او در سابس زاده شد و در واسط نزد بزرگان علوم فراگرفت.
شاگردان برجستهای چون حمیدی و سمرقندی از او روایت کردهاند.
به شعر نیز علاقهمند بود و دیوانی از اشعار عرب و کتابی در فضائل
بیتالمقدس از خود برجای گذاشت.
ایشان در سال ۴۶۲ (هجری قمری) در واسط درگذشت.
ابوغالب محمد بن احمد بن سهل واسطی معدل ملقب به
ابن بشران و
ابن خاله در سابس از نواحی واسط
و در سال ۳۸۰ (هجری قمری) زاده شد.
او که از پیشوایان معروف حنفی مذهب
و معتزلی در اصول بود.
وی در علوم گوناگون از جمله نحو، حدیث و فقه مهارت داشت و در دانش لغت سرآمد عصر خود بود.
اشعار بسیاری را در موضوعات گوناگون سروده است.
نقل است که هزار دیوان از اشعار عرب را بر ابن اسحاق رفاعی قرائت کرده است.
وی را حافظ، متدین، اعتماد و خوش برخورد توصیف کردهاند.
ابوغالب برای کسب دانش به واسط رفت و نزد علی بن محمد بن عبداللّه لرحمن بن دینار،
ابن جلاّب،
علی بن کردان نحوی
شاگردی کرد.
او همچنین از علی بن محمد عبداللّه لرحیم،
ابوالقاسم علی بن طلحه
و دیگران حدیث شنید.
محمد بن احمد شاگردانی داشته که از جمله آنها؛ ابوعبداللّه حمیدی،
هبةالله بن محمد شیرازی،
ابوالقاسم سمرقندی و دیگران از او روایت کردهاند.
ابن بشران آثارش عبارتند از:
• دیوانی از اشعار عرب؛
• فضائل بیتالمقدس.
واسطی در سال ۴۶۲ (هجری قمری)
در واسط از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد واسطی»، ج۳، ص۳۷۷.