محمد بن عبدالرحمان بخاری (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالرحمان بخاری (م
۵۴۶ هـ.ق) فقیه
حنفی، مفسر و مدرس برجسته اهل ریغدمون در نزدیکی
بخارا بود.
وی نزد علمای بزرگی چون ابونصر احمد ریغدمونی و قاضی عبیدالله دبوسی دانش آموخت.
او به عنوان شخصیتی فصیح، خوشمعاشرت و محبوب میان مردم شناخته میشد.
شاگردان برجستهای همچون شرفالدین عقیلی و علی بن ابیبکر مرغینانی (صاحب الهدایه) از ایشان بهره بردند.
از آثار مهم وی
تفسیر علایی (در بیش از هزار جزء) و
رساله محاسن الاسلام است.
او در
جمادیالآخر سال ۵۴۶ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن عبدالرحمان بن احمد بخاری علایی ریغدمونی فقیه حنفی مذهب،
منسوب به ریغدمون، روستایی در چهار فرسخی بخارا
بود.
سمعانی او را منسوب به منطقهای به نام علاء در بخارا دانسته و وی را مفسری فصیح، خوش معاشرت و مقبول نزد خاص و عام معرفی کرده است.
بَغوی و به تبع آن لکنوی، شرح حال وی را در دو جا به اشتباه به عنوان دو شخص آورده است.
علایی از استادانی چون ابونصر احمد بن عبدالرحمان ریغدمونی و قاضی عبیداللّه دبوسی (م
۴۳۰ هـ.ق) بهره گرفت.
ابوعبداللّه شاگردانی داشته که از جمله؛ شاگردانش شرفالدین عمر بن محمد عقیلی
و علی بن ابی بکر مرغینانی (م
۵۹۳ هـ.ق) صاحب الهدایه که اجازه نقل حدیث از وی داشت، بودند.
ریغدمونی کتابهایی تالیف کرده که آثارش عبارتاند از:
• تفسیر علایی؛
که گفته شده بیش از هزار جزء داشته است.
• رسالة محاسن الاسلام.
بخاری در دوازدهم جمادیالآخر
سال ۵۴۶ (هجری قمری)
و به قولی در
۵۴۵ (هجری قمری) وفات یافت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالرحمان بخاری»، ج۴، ص۲۹۲.