آتشبس (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آتشبس در
فقه اسلامی پیمان موقتی است برای توقف
جنگ میان
مسلمانان و
کافران در مدتی معین.
این پیمان، که با نامهای
هدنه،
مهادنه یا معاهده نیز شناخته میشود، در باب
جهاد مطرح است.
جواز آن مشروط به وجود مصلحتی مانند ضعف مسلمانان یا امید به
اسلام آوردن دشمن است.
تعیین مدت مشخص برای آتشبس الزامی است، مگر آنکه امام حق نقض آن را در هر زمان شرط کند.
در حالت قدرت، آتشبس تا چهار ماه جایز و بیش از یک سال ممنوع است؛ اما در ضعف، تعیین مدت به نظر امام یا نایب او واگذار میشود.
انعقاد آتشبس تنها توسط امام یا نایب او معتبر است و نقض آن بدون دلیل، پیش از پایان مدت جایز نیست.
آتشبس در صورت شرطهای خلاف شرع باطل است، جان و مال دشمنان معاهد تا پایان مدت آن محترم است.
آتشبس به معنای پيمان موقت صلح ميان مسلمانان و كافران است.
آتشبس پيمانى است كه براى ترک جنگ در مدتى معين - خواه با گرفتن عوض و امتياز، يا بدون آن - ميان مسلمانان و كافران منعقد مىشود.
از آتشبس كه
هدنه،
مهادنه،
معاهده و مواعده ناميده مىشود
در باب جهاد بحث شده است.
آتشبس با حصول شرايط آن جايز است در وجوب آتشبس هنگام نياز مسلمانان به آن، اختلاف است.
عقد به معنای پيمان آتشبس با آنچه بر انشاى آن دلالت كند، اعم از لفظ و فعل، مانند اشاره، منعقد مىشود.
جواز و صحت قرارداد آتشبس منوط به تحقق شرايط زير است:
• ۱ - وجود مصلحت: آتشبس، تنها در صورت وجود مصلحتى همچون ضعف
مسلمانان و نياز آنان به زمان براى تقويت نيرو، اميد به مسلمان شدن كافران و مانند آن جايز است؛
• ۲ - تعيين مدت: آتشبس بدون تعيين مدت؛ آغاز و انجام آن، باطل است، مگر اينكه امام (علیهالسلام) در فرض عدم تعيين مدت، شرط كند كه در هر زمان حق نقض آن را داشته باشد، كه در اين صورت، عقد، صحيح است.
• ۳- حضور امام يا نايب او: آتشبس، تنها به وسيله امام يا نايب او بسته مىشود؛ اما بنابر تصريح برخى، نقض آتشبسى كه به وسيله حاكم ستمگر كشور اسلامى با
کافران بسته شده، جايز نيست.
آتشبس در موقعيت توانمندى مسلمانان تا چهار ماه جايز است
و بيش از يک سال جايز نيست.
در جواز آن بيش از چهار ماه و كمتر از يک سال با مراعات اصلح و يا عدم جواز آن، حتى در صورت اصلح بودن آتشبس، اختلاف است.
در موقعيت ضعف مسلمانان، مدت آتشبس منوط به نظر امام (علیهالسلام) يا نايب او است؛ هر چند مدت را ده سال يا بيشتر قرار دهد.
البته به قولى، بيش از ده سال جايز نيست.
نقض آتشبس تا پايان مدت تعيينشده، جز در صورت پيمانشكنى كافران، جائز نيست.
شرط كردن امورىكه انجام دادن آنها بر مسلمانان جايز نيست، موجب بطلان آتشبس است.
از اينرو، اگر در قرارداد آتشبس بازگرداندن زنانى كه به كشور اسلامى مهاجرت كرده و مسلمان شدهاند، شرط شود، قرارداد باطل است.
بازگرداندن مردان، در صورت عدم اشتراط آن در قرارداد آتش بس، جايز نيست.
در صورت اشتراط، با ايمن بودن از افتادن آنان در فتنه، جايز است.
جان و مال كافران معاهد، محترم است
و تعرض به آنان جايز نيست.
•
عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۱، ص۱.