ابن افطس
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن افطس (م
۴۶۰ ه) اصالتاً از بربر مکناسه و پرورش‌یافته در
اندلس، یکی از ملوک ادبیات‌دوست اندلس بود.
وی در ادبیات، به ویژه نحو، شعر، و اخبار نادر بی‌نظیر شمرده می‌شد.
او که بر بطلیوس حکمرانی داشت، با شجاعت در برابر رومیان جنگید و با دیگر حکام اندلس همچون
ابن ذوالنون و
معتضد بن عباد نزاع کرد.
ایشان اهل علم و عدالت بود، مدرسه‌ای برای مباحثات علمی تأسیس کرد، و کتابخانه‌ای بزرگ گرد آورد.
از آثار او
المظفر در پنجاه مجلد و
تفسیر قرآن نام برده شده است.
وی در سال ۴۶۰ه درگذشت.
ابوبکر محمد بن عبداللّه بن مسلمه مظفر با تجیبی معروف به
ابن افطس اصل وی از بربر مکناسه ـ شهری در مغرب ـ بود. در اندلس رشد نمود و به آداب و رسوم آنجا متخلق شد.
او از جمله حاکمانی بود که دستی در ادبیات داشته و در زمان خود بی‌نظیر بود.
او حریص بر آموختن ادبیات به ویژه نحو، شعر و اخبار نادر بود.
از ملوک اندلس از حیث ادبیات کسی به پای او نمی‌رسید. وی دوستدار اهل علم بود و کتاب‌های بسیاری در کتابخانه خود جمع‌آوری کرده بود.
تجیبی پادشاه مرز شمالی اندلس بود و بر بطلیوس حکمرانی می‌کرد.
او فردی شجاع و صاحب رأی بود و در مقابل رومیان ایستاد و با آن‌ها جنگید.
میان او و ابن ذالنون و معتضد بن عباد نیز جنگ‌هایی رخ داد
و با وجود این‌که همواره در حال جنگ بود، از علم و عدالت غافل نبود.
او مدرسه‌ای ساخته بود که در روزهای جمعه در آنجا می‌نشست و علما نزد او حاضر شده و به مباحثات علمی می‌پرداختند.
ابن افطس دو اثر به نام
المظفر در پنجاه مجلد
و
تفسیر قرآن دارد.
محمد بن عبداللّه در سال ۴۶۰ هجری قمری درگذشت.
تاریخ وفاتش را قبل یا بعد از سال ۴۷۰ هجری قمری هم ذکر کرده‌اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن افطس»، ج۳، ص۳۰۶.
