ابو جعفر محمد بن حسن همدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن حسن بن محمد همدانی (۴۴۰ ـ ۵۳۱ ه.ق) محدث، واعظ مشهور و از بزرگان صوفیه که در همدان متولد شد. به گفته سمعانی وی به منظور کسب علم و دانش به بسیاری از بلاد دوردست سفر کرد و کتاب هایی را به خط خود نسخه برداری نمود و استادان بسیاری را تجربه کرد.
محدث، واعظ مشهور و از بزرگان صوفیه که پس از ۴۴۰ هجری قمری در همدان متولد شد. به گفته سمعانی وی به منظور کسب علم و دانش به بسیاری از بلاد دوردست سفر کرد و کتاب هایی را به خط خود نسخه برداری نمود و استادان بسیاری را تجربه کرد.
از استادان او ابوالحسین بن نقّور، ابوالقاسم بن بسری و ابونصر زینبی است. در گرگان، مرو و هرات نیز از اسماعیل بن مسعد، ابوالخیر محمد بن موسی صفار و ابواسماعیل انصاری و در مکه از ابوعلی شافعی و سعد بن علی زنجانی بهره برد. فضل بن محّب، ابوصالح مؤذن و ابونعیم اسفراینی نیز از استادان او در نیشابور به شمار می روند.
محمد بن طاهر مقدسی، عبدالرحمان بن عبدالوهاب بن معزّم همدانی، محمد بن محمد بن علاء، ثابت سهلک و ابوالعلاء عطار همدانی هم از شاگردان او به شمار می روند. همچنین ابن عساکر از او روایت کرده است.
اثر او البدایة و النهایه در موعظه است.
وی در ذی القعده ۵۳۱ هجری قمری چشم از جهان فرو بست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوجعفر محمد بن حسن همدانی»، ج۴، ص۴۰۴.