• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالحسن علی بن ابراهیم حوفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: ابوالحسن علی بن ابراهیم حوفی


ابوالحسن علی بن ابراهیم حوفی (م ۴۳۰ هـ.ق) عالم برجسته‌ای از نواحی حَوْف مصر بود.
او در دوران جوانی برای تحصیل علم به مصر رفت و از استادان آن دیار بهره‌مند شد.
وی در زمینه‌های ادبیات عرب، اعراب، قرائت، تفسیر قرآن و حدیث شهرت داشت و در علم نحو از دیگران متمایز بود.
او متولی آموزش ادبیات عرب در مصر بود.
وی آثار مهمی نظیر البرهان فی تفسیر القرآن و الأعراب القرآن را تألیف کرد.
او در سال ۴۳۰ (هجری قمری) درگذشت.


ابوالحسن علیّ بن ابراهیم بن سعید حوفی مصری از مردم حَوْف (در نواحی مصر) بود.
[۱] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۲] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۳] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
[۴] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
[۵] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۰۹.    
[۶] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
[۷] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
[۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۳.    

پس از گذراندن دوران کودکی و نوجوانی برای کسب علم به مصر رفت.
[۹] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    

او در عصر خود در علوم گوناگون هم‌چون ادبیات عرب،
[۱۰] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۱۱] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۱۲] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
[۱۳] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
[۱۴] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
اعراب، قرائت
[۱۵] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۱۶] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۱۷] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۰۹.    
[۱۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
و تفسیر قرآن کریم
[۱۹] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
[۲۰] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
[۲۱] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
[۲۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
[۲۳] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
و حدیث استادی صاحب‌نظر و در علم نحو یگانه روزگار به شمار می‌آمد.
[۲۴] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
[۲۵] ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
[۲۶] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
[۲۷] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
[۲۸] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۲۹] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۳۰] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۳۱] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۳۲] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۳۳] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
[۳۴] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۱۰.    
[۳۵] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
[۳۶] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۱.    
[۳۷] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
[۳۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    

آموزش ادبیات عرب در مصر بر عهده او بود و بسیاری از دانش‌پژوهان آن‌جا از وی بهره‌های علمی فراوان می‌بردند.
[۳۹] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
[۴۰] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
[۴۱] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۴۲] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۴۳] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۴۴] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۴۵] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    



ابوالحسن از بزرگانی چون ابوبکر محمد بن علی أُدفُوی
[۴۶] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
[۴۷] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۴۸] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۴۹] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۵۰] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۵۱] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
[۵۲] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
[۵۳] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۲.    
و جمعی از استادان مغرب زمین در مصر دانش آموخت.
[۵۴] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
[۵۵] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    

وی بعضی از کتاب‌های ابوجعفر مصری معروف به نحّاس
[۵۶] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
[۵۷] ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
[۵۸] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
را از طریق أُدفُوی
[۵۹] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
و ابن رشیق
[۶۰] ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
روایت کرده است.
[۶۱] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۱۰.    
[۶۲] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    



حوفی آثاری دارد که کتاب‌های زیر از اوست:
• البرهان فی تفسیر القرآن در سی مجلد؛
[۶۳] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۶۴] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۶۵] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۶۶] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۶۷] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
[۶۸] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
[۶۹] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
[۷۰] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    

• اعراب القرآن در ده مجلد؛
[۷۱] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۲۰.    
[۷۲] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
[۷۳] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۷۴] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۷۵] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۷۶] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۷۷] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
[۷۸] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
[۷۹] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
[۸۰] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
[۸۱] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۲.    
[۸۲] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    

• الموضح در نحو؛
[۸۳] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۸۴] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۸۵] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۸۶] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
[۸۷] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
[۸۸] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
[۸۹] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    

• مختصر کتاب العین؛
[۹۰] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    

• الارشاد لطریق خیر العباد؛
[۹۱] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    

• موارد الانبیاء.
[۹۲] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    



علی در اول ماه ذی الحجة در سال ۴۳۰ (هجری قمری) از دنیا رفت.
[۹۳] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
[۹۴] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۹۵] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۹۶] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۹۷] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۹۸] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
[۹۹] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
[۱۰۰] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
[۱۰۱] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۲.    
[۱۰۲] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    

(دیگر منابع:
[۱۰۳] ابن خیر، محمد بن‌ خیر، فهرست ابن خیر، ص۳۱۷.
[۱۰۴] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
[۱۰۵] ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
[۱۰۶] قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
[۱۰۷] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
[۱۰۸] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۹، ص۱۹۳.    
[۱۰۹] ذهبی، محمد بن احمد، الاعلام بوفیات الاعلام، ج۱، ص۲۸۸.
[۱۱۰] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
[۱۱۱] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
[۱۱۲] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
[۱۱۳] سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
[۱۱۴] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
[۱۱۵] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
[۱۱۶] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۲.    
[۱۱۷] موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
)


۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۲. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۳. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
۴. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
۵. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۰۹.    
۶. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۷. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
۸. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۳.    
۹. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
۱۰. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۱۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۱۲. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
۱۳. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
۱۴. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۱۵. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۱۶. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۱۷. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۰۹.    
۱۸. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
۱۹. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
۲۰. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
۲۱. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۲۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
۲۳. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
۲۴. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
۲۵. ↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
۲۶. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
۲۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
۲۸. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۲۹. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۳۰. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۳۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۳۲. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۳۳. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
۳۴. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۱۰.    
۳۵. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۳۶. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۱.    
۳۷. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
۳۸. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
۳۹. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۴۰. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
۴۱. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۴۲. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۴۳. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۴۴. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۴۵. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
۴۶. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
۴۷. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۴۸. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۴۹. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۵۰. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۵۱. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
۵۲. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
۵۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۲.    
۵۴. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
۵۵. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
۵۶. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
۵۷. ↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
۵۸. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۵۹. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
۶۰. ↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
۶۱. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۱۰.    
۶۲. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
۶۳. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۶۴. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۶۵. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۶۶. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۶۷. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
۶۸. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
۶۹. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
۷۰. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
۷۱. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۲۰.    
۷۲. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
۷۳. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۷۴. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۷۵. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۷۶. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۷۷. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
۷۸. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۳.    
۷۹. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
۸۰. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
۸۱. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۲.    
۸۲. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
۸۳. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۸۴. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۸۵. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۸۶. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
۸۷. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۱.    
۸۸. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
۸۹. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
۹۰. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۵۰.    
۹۱. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
۹۲. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
۹۳. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۴۴.    
۹۴. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۹۵. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۹۶. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۹۷. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۹۸. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
۹۹. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    
۱۰۰. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۰۰.    
۱۰۱. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۵۲۲.    
۱۰۲. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۸۷.    
۱۰۳. ↑ ابن خیر، محمد بن‌ خیر، فهرست ابن خیر، ص۳۱۷.
۱۰۴. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۲۲.    
۱۰۵. ↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۰۲.    
۱۰۶. ↑ قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۲۱۹.    
۱۰۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۲۶۳.    
۱۰۸. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۹، ص۱۹۳.    
۱۰۹. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، الاعلام بوفیات الاعلام، ج۱، ص۲۸۸.
۱۱۰. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۴۷.    
۱۱۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۴۰.    
۱۱۲. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۴۳۶.    
۱۱۳. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، طبقات المفسرین، ج۱، ص۸۳.    
۱۱۴. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسّرین، ج۱، ص۳۸۸.    
۱۱۵. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۴۱.    
۱۱۶. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۱۵۲.    
۱۱۷. ↑ موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۲.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «ابوالحسن علی بن ابراهیم حوفی»، ج۳، ص۲۴۳.


رده‌های این صفحه : ادیبان سده پنجم(قمری) | درگذشتگان سال 430 (قمری) | شخصیت‌های قرن 5 (قمری) | علمای علم قرائت قرن 5 (قمری) | علمای قرن پنجم | مؤلفان قرن 5 (قمری) | محدثان قرن 5 (قمری) | مفسران سده پنجم(قمری) | نحویان قرن 5 (قمری)
جعبه ابزار