ابوالعباس احمدبن سعیدبن حسن شیحی شامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن سعید شیحی (م۴۰۶ه)، از علمای شیحه (دهی در حلب) بود و در بغداد می زیست.
او محدث حنبلی مذهب و عالم به مواقیت الصلاة بود و کتاب الزوال را در این باب نگاشت.
ایشان در ماه ذی القعده سال ۴۰۶ ه در بغداد وفات نموده است.
ابوالعباس احمد بن سعید بن حسن شیحی شامی، از شیحه (دهی در حلب) بود و در بغداد می زیست.
با بزرگانی چون عمر برمکی همنشینی داشت.
اهل سنت او را مردی صالح، متدین، مورد اعتماد در نقل روایات و دارای مذهبی نیکو توصیف کردهاند. شیحی از نظر عدالت نزد قضات شناخته شده بود و برای شهادت نزد قضات حاضر می شد؛ ولی پس از مدتی از این کار کناره گیری نمود.
شیحی علوم حدیث را از
عبداللّه لمنعم بن غلبون مقرئ و دیگران آموخت و از آنها حدیث نقل کرد.
ابوالعباس محدث حنبلی مذهب و عالم به مواقیت الصلاة بود و کتاب الزوال را در این باب نوشت.
احمد بن سعید در ماه ذی القعده سال ۴۰۶ در بغداد درگذشت و در باب حرب آن شهر به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن سعید شیحی»، ج۳، ص۷۱.