ابومحمد مخلدی نیشابوری (م. ۳۸۹ق)، ملقب به «شیخالعداله»، از محدثان معتبر و برجسته قرن چهارم بود که بزرگانی چون «حاکم نیشابوری» نزد او شاگردی کردند. مهمترین اثر او «الفوائد المنتخبه» است و روایاتی نیز در فضایل امام علی (علیهالسّلام) نقل کرده است.
ابومحمد حسن بن احمد بن محمد مَخلدی نیشابوری (م. ۳۸۹ق) ملقب به شیخ العداله، عالم و محدث برجسته نیشابور در سده چهارم هجری که شاگردان بسیاری در مکتب او پرورش یافته و از او روایت کردهاند. از زندگی فردی و اجتماعی او اطلاع چندانی در دست نیست.
[۱۲]کحاله، عمررضا، المستدرک علی معجم المؤلفین، ص۱۹۰.
همچنین منتجب الدین و خوارزمی حدیثی از امامان معصوم (علیهمالسّلام) در مورد غیرقابل شماره بودن فضایل امیرمؤمنان، علی (علیهالسّلام) و ثواب ذکر فضایل آن حضرت از کتاب ابومحمد مخلدی نقل کردهاند؛ ولی نام کتاب را نیاوردهاند
که بی گمان اشتباه است؛ زیرا چنان که گذشت، همه روایتگران از او در نیمه اول یا دوم سده پنجم هجری از دنیا رفتهاند و به نظر میرسد رجب سال ۳۸۹ که بیشتر شرح حال نگاران برای درگذشت او ذکر کردهاند،
