احمد بن عبدالله بتّی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن عبدالله بتّی (م
۴۹۰ ه) کاتب، شاعر و دانشمند اندلسی از
بلنسیه بود که در علم انساب، نحو و لغت تبحر داشت.
او با اشعار جاهلی و اسلامی آشنا بود و اثری به نام تذکرة الالباب بأصول الانساب تألیف کرد.
بتی در زمان اشغال بلنسیه توسط قنبیطور، به‌طرز فجیعی در آتش سوزانده شد.
ابوجعفر احمد بن عبداللّه لولی بن احمد بن عبداللّه لولی بتّی بنینی بلنسی اهل بلنسیه از شهرهای مشهور
اندلس و منسوب به بتّه از روستاهای بلنسیه بود.
وی به علم انساب،
نحو، لغت آشنا بود.
او فردی کاتب و شاعر، بلیغ، خوش قریحه بود و در اشعارش ظرافت خاصی داشت.
اشعار زمان جاهلی و اسلام را به خوبی می شناخت و آن‌ها را به رشته تحریر درآورده بود.
برخی گفته‌اند: وی در شهر مریه از شهرهای بزرگ اندلس، ابوعلی صدفی را ملاقات کرد و از وی مطالبی آموخت.
ظاهراً بتّی از مشاغل سیاسی و اجتماعی نیز به دور نبود و کاتب دربار برخی از وزرای بلنسیه بوده و اشعاری هم از خود بر جای گذاشت.
اثر
عبداللّه لولی تذکرة الالباب باصول الانساب می‌باشد.
ابوجعفر سرانجام در سال
۴۹۰ زمانی که قنبیطور سیّد بر بلنسیه چیره شد و آن‌جا را به اشغال درآورد، وی را در آتش سوزانید.
در زمان وفات او اختلاف است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن عبدالله بتّی»، ج۳، ص۵۸.
