• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن علی سیرافی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن علی سیرافی (م حدود ۴۱۰ ه) از دانشمندان برجسته شیعه امامیه در قرن چهارم و پنجم هجری، در علوم حدیث و فقه تبحر داشت.
از اساتید بزرگی همچون حسن بن حمزه علوی طبری بهره برد.
وی استاد نجاشی بود و آثار مهمی چون المصابیح، اخبار الوکلاء الأربعه و القاضی بین الحدیثین المختلفین از او به جا مانده است.
وی به عنوان شخصیتی ثقه و مورد اعتماد شناخته می‌شد.
او حدود سال ۴۱۰ه درگذشت.




ابوالعباس احمد بن علی بن محمد بن احمد بن عباس بن نوح سیرافی از دانشمندان بزرگ و برجسته شیعه امامیه در قرن چهارم و پنجم هجری است.
نجاشی از او به عنوان احمد بن علی بن عباس بن نوح و شیخ طوسی از او با تعبیر احمد بن محمد بن نوح یاد کرده است.
ولی به قرینه این‌که شیخ در جای دیگر می‌گوید: ابوالعباس سیرافی از جد خود محمد بن احمد بن عباس بن نوح روایت کرده، روشن می‌شود نسب او همان است که در شناسه آورده شد.
از آن‌جا که وی در سال ۳۵۲ ه ابوعبداللّه محمد بن احمد صفوانی را در بصره ملاقات کرده و از او روایت کرده است، به دست می‌آید تولد او در نیمه نخست سده چهارم هجری بوده است.



سیرافی همچنین از محمد بن محمد بن رباط خزاز کوفی،
[۹] نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ج۱، ص ۴۱۶ و ج ۲، ص ۲۰.
محمد بن علی بن تمام، حسن بن حمزه علوی طبری۳۵۸ ه)، ابوعبداللّه حسین بن علی بن سفیان بزوفری، ابوعلی احمد بن حسین بن اسحاق بن سعید و برخی دیگر روایت کرده است.



ابوالعباس ساکن بصره و از استادان نجاشی و فقیه، محدث، آگاه به علوم حدیث، ثقه و مورد اطمینان بود.



شیخ طوسی می‌گوید وی اگرچه در نقل روایت ثقه و مورد اطمینان است، برخی عقاید فاسد مثل قول به رؤیت خدا که لازمه آن تجسیم است، از وی نقل شده است.
این سخن شیخ جای تأمل دارد؛ زیرا:
اولاً: چنان‌که شیخ خود تصریح نموده به دلیل سکونت سیرافی در بصره هرگز موفق به دیدار وی نشده و با او معاشرت نداشته است، ولی نجاشی که شاگرد وی بوده و از او بسیار روایت کرده، هیچ اشاره‌ای در این مورد که وی دارای عقاید فاسدی بوده نکرده، بلکه با عظمت از او یاد می‌کند.
ثانیاً: به نظر می‌رسد برخی اشخاص، روایات مربوط به رؤیت خداوند را در کتاب‌های او ـ بدون تأویل و تفسیر ـ دیده و از این رو قول و اعتقاد به رؤیت خدا را به او نسبت داده‌اند که به گفته مجلسی این اجتهادی باطل و برداشتی ناروا است.



آثار احمد عبارت‌اند از:
•المصابیح در ذکر راویان هر یک از ائمه (علیهم‌السلام)؛
• التعقیب و التعفیر؛
• الزیادات علی ابی‌العباس بن سعید بن عقده در ذکر راویان از امام صادق (علیه‌السلام)؛
به گفته برخی محققان ابن عقده که از محدثان و حافظان مشهور میان شیعه و اهل سنت است، تنها چهار هزار نفر از اصحاب و راویان امام صادق (علیه‌السلام) را شمرده، ولی ابن نوح به استدراک و استیفای کامل راویان از آن حضرت پرداخته که این بر وسعت اطلاعات و دانش وی دلالت می‌کند.
•اخبار الوکلاء الاربعه است که شیخ از آن به عنوان اخبار الابواب یاد کرده است.
وی همچنین کتاب‌هایی در فقه داشته است.



شیخ از وفات سیرافی در زمانی نزدیک به زمان نگارش فهرست خود خبر می‌دهد و از آن‌جا که شیخ طوسی به امر شیخ مفید۴۱۳ ه) نگارش الفهرست را آغاز کرده، ولی پس از وفات شیخ مفید آن را به پایان رسانده است، روشن می‌شود وفات سیرافی نیز در همان حدود اتفاق افتاده است.
(دیگر منابع:
[۷۵] جزایری، عبدالنبی، حاوی الاقوال، ج۱، ص۱۹۵.
[۷۶] بهجة الامال، ج۲، ص۸۷.
)

۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۸۶.    
۲. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۸۴.    
۳. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۴۵۶.    
۴. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۶، ص۳۹۳.    
۵. مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ص۲۹۳.    
۶. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۴۵۶.    
۷. اتستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ص۶۵۲.    
۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۱۷۴.    
۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ج۱، ص ۴۱۶ و ج ۲، ص ۲۰.
۱۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۷۴.    
۱۱. اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۴۱.    
۱۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۸۶.    
۱۳. عحلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۶۸.    
۱۴. ابن داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۳.    
۱۵. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۲۲.    
۱۶. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۱۱۲.    
۱۷. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ص۵۵.    
۱۸. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۶، ص۳۹۴.    
۱۹. مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ص۲۹۲.    
۲۰. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ص۱۲۸.    
۲۱. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ص۵۰۱.    
۲۲. حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۱۹.    
۲۳. افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء، ص۵۳.    
۲۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۲۱۷.    
۲۵. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۸۴.    
۲۶. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۲۲.    
۲۷. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۱۱۲.    
۲۸. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۸۵.    
۲۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۸۶.    
۳۰. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۶۸.    
۳۱. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۱۱۲.    
۳۲. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ص۵۵.    
۳۳. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۶، ص۳۹۴.    
۳۴. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ص۱۲۹.    
۳۵. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ص۵۰۱.    
۳۶. حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۱۹.    
۳۷. افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء، ص۵۳.    
۳۸. مجلسی‌، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج۱۴، ص۳۳۱.    
۳۹. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۶۸.    
۴۰. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۲۲.    
۴۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۸۶.    
۴۲. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۱۱۳.    
۴۳. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۶، ص۳۹۴.    
۴۴. مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ص۲۹۲.    
۴۵. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ص۱۲۹.    
۴۶. حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۱۹.    
۴۷. افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء، ص۵۳.    
۴۸. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۲۱۷.    
۴۹. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۲، ص۷۶.    
۵۰. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۹۹.    
۵۱. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۲۲.    
۵۲. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۱۱۳.    
۵۳. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۶، ص۳۹۴.    
۵۴. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال،ص۱۲۹.    
۵۵. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۱۹.    
۵۶. افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء، ص۵۳.    
۵۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۸۷.    
۵۸. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۸۴.    
۵۹. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۲۲.    
۶۰. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۸۴.    
۶۱. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۰، ص۹۱.    
۶۲. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۰، ص۹۱.    
۶۳. افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء، ص۵۳.    
۶۴. حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۱۹.    
۶۵. خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۱۸۰.    
۶۶. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ص۵۰۱.    
۶۷. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ص۱۲۹.    
۶۸. مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ص۲۹۲.    
۶۹. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۶، ص۳۹۴.    
۷۰. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ص۵۵.    
۷۱. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۶۸.    
۷۲. ابن داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۳.    
۷۳. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۲۲.    
۷۴. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۱۱۳.    
۷۵. جزایری، عبدالنبی، حاوی الاقوال، ج۱، ص۱۹۵.
۷۶. بهجة الامال، ج۲، ص۸۷.
۷۷. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ص۲۲.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن علی سیرافی (مقاله‌دوم)»، ج۳، ص۷۱.






جعبه ابزار