• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن محمد خوافی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن محمد خوافی (م ۵۰۰ ه) از علمای برجسته شافعی و منسوب به خواف خراسان بود.
او در حدیث نزد ابوصالح مؤذن و دیگر محدثان تحصیل کرد و فقه را از ابوابراهیم ضریر و امام‌الحرمین ابوالمعالی جوینی آموخت.
وی از شاگردان برجسته جوینی بود و به دلیل فصاحت و مهارت در مناظره، مورد تحسین استادش قرار گرفت.
خوافی در توس به تدریس پرداخت و شاگردانی مانند عمرالسلطان و محمد بن یحیی را تربیت کرد.
مدتی متولی قضاوت در توس بود ولی بعدها عزل شد.
او در سال ۵۰۰ه در توس درگذشت و در همانجا دفن شد. از او کتابی به جا مانده است.




ابومظفّر احمد بن محمد بن مظفّر خوافی طوسی منسوب به خواف از شهرهای خراسان است.
از جوانی به تحصیل علم پرداخت.
ایشان مذهب شافعی داشت و در عقاید صاحب نظر بود. فرزندان وی به نام‌های مسعود و عبداللّه هم از محدثان آن عصر بودند.


ابومظفّر از ابوصالح مؤذن و دیگر محدثان آن عصر حدیث فرا گرفت و نزد فقیهان عصر خود از جمله ابوابراهیم ضریر و سپس امام الحرمین ابوالمعالی جوینی علم فقه آموخت و از شاگردان زبردست و مخصوص جوینی شد.
سخنوری و فصاحت او استاد را شادمان ساخته و به شگفتی وا می‌داشت.
او معاصر غزالی و همانند او از صاحب نظران خطه توس بود.
همان طور که غزالی در تصنیف توفیق داشت، او نیز در فن مناظره موفق بود.



طوسی عالمان برجسته‌ای چون عمرالسلطان و محمد بن یحیی را پروراند.



احمد پس از مدتی و در زمان استادش امام الحرمین به تدریس پرداخت.
او مدتی در توس و نواحی آن، متولی قضاوت گشت؛ ولی بعد از مدتی عزل گردید.



مظفّر کتابی داشته است.



احمد خوافی در سال ۵۰۰ه در شهر توس درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

۱. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ص۴۶۸.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۳۱۲.    
۳. صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۲۵.    
۴. سبکی، عبدالوهاب بن تقی‌الدین، طبقات الشافعیة الکبری، ج۶، ص۶۳.    
۵. سبکی، عبدالوهاب بن تقی‌الدین، طبقات الشافعیة الکبری، ج۶، ص۶۳.    
۶. صیرفینی، ابراهیم بن محمد، المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۲۵.    
۷. سمعانی، عبد الکریم بن محمد، الانساب، ج۵، ص۲۲۰.    
۸. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ص۴۶۸.    
۹. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۳۱۲.    
۱۰. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۹.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۳۱۲.    
۱۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ص۹۷.    
۱۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۳۱۳.    
۱۴. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ص۴۶۸.    
۱۵. سبکی، عبدالوهاب بن تقی‌الدین، طبقات الشافعیة الکبری، ج۶، ص۶۳.    
۱۶. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۹.    
۱۷. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۱۵۸.    
۱۸. سمعانی، عبد الکریم بن محمد، الانساب، ج۵، ص۲۲۰.    
۱۹. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۳۱۳.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۹۲.    
۲۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۴، ص۳۱۳.    
۲۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۶۸.    
۲۳. ابن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ص۴۶۸.    
۲۴. حسینی، ابوبکر بن هدایة‌الله، طبقات الشافعیه، ص ۲۶۲.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن محمد خوافی (مقاله‌دوم)»، ج۳، ص۶۷.
[





جعبه ابزار