• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن یحیی عقیلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن یحیی عقیلی (۳۸۰ ـ ۴۴۲ ه) مشهور به ابن ابی‌جراده در سال ۳۸۰ هجری قمری در حلب به دنیا آمد.
وی فقیه و قاضی شیعه‌ بود که به قضاوت شهر حلب منصوب شد.
ایشان حدیث را از عمویش ابوالفضل و فقه را از محمد سمعانی (سمنانی) قاضی حلب آموخت.
او کتابی درباره اختلاف‌نظر ابوحنفیه با پیروانش تألیف کرد.
وی در سال ۴۴۲ هجری قمری در حلب درگذشت.



ابوالحسن احمد بن یحیی بن زهیر عقیلی حلبی مشهور به ابن ابی‌جراده (۳۸۰ ـ ۴۴۲ه) روز چهارشنبه ذی‌حجّه سال ۳۸۰ هجری قمری در شهر حلب سوریه چشم به جهان گشود.
او از خاندان ابوجراده از یاران امیر مؤمنان (علیه‌السلام) بود. خاندانی شیعی که به فضل و علم شهره‌اند.
این فقیه گران‌مایه بعد از استاد خود سمعانی، به قضاوت شهر حلب منصوب گشت. وی اولین نفر از خاندانش بود که قاضی حلب شد.
او در استنباط مشکلات قضایی و تنفیذ احکام، فرد موفقی بود.
وی همچون تبار خویش شیعه بود و با دیگر مسلمانان به نیکی رفتار می‌کرد. به همین علت در کتاب‌های اهل سنت از او و خاندانش به نیکی یاد شده است.
گویا به همین علت و همچنین تألیف او درباره اختلاف‌نظر ابوحنفیه با پیروانش، سبب شده قرشی او را حنفی بداند.
[۱۰] قرشی، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۳۲.

ولی دلایلی وجود دارد که تشیع او را ثابت می کند.
از حوادث زندگی او آن‌که هنگام اعزام به حج، به همراه گروهی از حلبیان در منطقه تبوک به دست اعراب اسیر شد.
[۱۲] قرشی، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۳۵۰.
دیگر آن‌که او دو سال آخر عمر خود را به اجبار ابوعلوان معزالدوله در قلعه حلب به سر برد.



ابن ابی جراده حدیث را از عمویش ابوالفضل فراگرفت. و فقه را از کودکی نزد محمد سمعانی (سمنانی) قاضی حلب آموخت و در این دو زمینه مهارت یافت.



عقیلی فرزندش هبه الله از او روایت نقل کرده است.



ابوالحسن کتابی درباره اختلاف‌نظر ابوحنفیه با پیروانش تألیف کرده است.


احمد بن یحیی دو سال آخر عمر خود را به اجبار ابوعلوان معزالدوله در قلعه حلب به سر برد. پس از آن‌که از قلعه بیرون آمد، در اواخر سال ۴۴۲ هجری قمری در حلب درگذشت.
برخی او را درگذشته سال ۴۴۴ و برخی به اشتباه ۴۲۴ دانسته‌اند.



۱. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۲. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۰۷۵.    
۳. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۸، ص۳۶۹.    
۴. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۱۷.    
۵. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۰۷۵.    
۶. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۷. ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۴.    
۸. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۹. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۸، ص۳۶۹.    
۱۰. قرشی، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۳۲.
۱۱. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۱۷.    
۱۲. قرشی، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۳۵۰.
۱۳. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۱۴. اابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۵.    
۱۵. ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۳.    
۱۶. ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۳.    
۱۷. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۱۸. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۱۹. ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۳.    
۲۰. ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۳.    
۲۱. ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۴.    
۲۲. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۲۳. اابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۵.    
۲۴. امین، سید حسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۰۶.    
۲۵. اابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۳، ص۱۲۲۵.    
۲۶. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۰۳.    
۲۷. ابن قطلوبغا، قاسم بن قطلوبغا، تاج التراجم، ج۱، ص۱۲۸.    
۲۸. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲۱، ص۱۳۸.    
۲۹. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ص۲۶۸.    
۳۰. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۸، ص۱۰۷.    
۳۱. دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۵۴۴.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن یحیی عقیلی»، ج۳، ص۷۸.






جعبه ابزار