احمد ضبی بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد ضبی (۳۶۸ ـ ۴۱۵ه)، در سال ۳۶۸ه در بغداد به دنیا آمد. وی از علماء و فقهای شافعی بود.
ایشان جزء مؤلفین کتابهای فقه و حدیث است.
او متوفی سال ۴۱۵ق است.
ابوالحسن احمد بن محمد بن احمد ضبی بغدادی معروف به ابن محاملی در سال ۳۶۸ه در بغداد به دنیا آمد.
احمد فقه را نزد پدرش ابوالحسین و
ابوحامد اسفراینی و حدیث را نزد
محمد بن مظفر آموخت.
او به اتفاق پدرش به کوفه رفت و نزد
ابوالحسن بن ابی السری بکایی بر اندوختههای حدیثی خود افزود.
خطیب بغدادی میگوید او از فقهای شافعی بود و در زمان حیات ابوحامد اسفرایینی و نیز پس از درگذشت او در بغداد به تدریس پرداخت؛ با این حال میافزاید تا زمان مرگش از او خواستم تا از اندوختههایش برای او نقل کند، اما جز یک خبر از اخبار تاریخی طبری چیزی نگفت و نمیدانم کس دیگری مطلبی از او آموخته باشد، جز آنچه ابوالفضل پسر ابن محاملی گفته است
علی بن احمد کاتب، کتاب الفوائد ابن حنبل را به روایت بغوی نزد او خواند. ابن محاملی زمانی به اتفاق استادش ابوحامد اسفراینی بر
سید مرتضی وارد شدند و سید او را نشناخت. ابوحامد به سید گفت: او احمد ابن محاملی است و اکنون فقه را بیشتر از من میداند.
ابوالحسن آثار مختلفی به جای گذاشته که از جمله:
• المجموع فی الفقه؛
• المقنع؛
• اللباب؛
• امالی الاصفهانی؛
• التجرید فی الفروع؛
• عدة المسافر؛
• کفایة الحاضر من الخلاف؛
• القولین و الوجهین؛
• الاوسط؛
از آثار اوست.
احمد در سال ۴۱۵ یا ۴۱۴ه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن محمد ضبی»، ج۳، ص۷۴.