احمدبن سلیمان بن خلف باجی اندلسی تجیبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن سلیمان باجی، (م۴۹۳ه) از علما و فقهای مالکی بوده و در سرقسطه شهری نزدیک اندلس می‌زیسته است.
او جزء مؤلفین کتاب‌های کلام، فقه و اصول مالکی است.
در علم اصول و کلام مهارت بیشتری داشت، در زمینه ادبیات و شعر نیز فردی مسلط بود.
به مناظره علمی با دیگر دانشمندان می‌پرداخت.
وی در سال ۴۹۳ (قمری) در بازگشت
مکه در
جدّه وفات نمود.
ابوالقاسم احمد بن سلیمان بن خلف باجی اندلسی تجیبی، نیاکان و اجداد وی از قرطبه از شهرهای بزرگ اندلس بودند و خود در سرقسطه ـ شهری دیگر در اندلس ـ می زیست.
ابوالقاسم تحصیلات و علوم خویش را نزد استادانی چند فرا گرفت. فقه و بیشتر علوم خویش از جمله حدیث را نزد پدر آموخت
و از او روایاتی را نیز نقل کرده و پس از مرگ پدر جانشین وی گردید.
نیز از
حاتم بن محمد،
عقیلی و
ابن حیان در قرطبه علومی را آموخت.
باجی اندلسی به همین منظور برای ادامه تحصیلات و انجام فریضه حج
مسافرتی به بغداد، بصره، بحرین و یمن کرد.
تذکره نویسان گفته اند: تجیبی در علم اصول و کلام مهارت بیشتری داشت، در زمینه ادبیات و شعر نیز فردی مسلط بود و اختلاف آرا و فتاوا را به خوبی می‌دانست، بر همین اساس بسیار به مناظره علمی با دیگر دانشمندان می پرداخت. او که از فقیهان مالکی بود، به تدریس نیز پرداخت.
احمد بن سلیمان شاگردان بسیاری چون ابوعلی بن سکره، ابوعلی صدفی وحیانی که از شاگردان و اصحاب پدرش نیز بودند از
وی بهره برده و روایاتی را از او نقل کرده‌اند.
وی فردی فاضل، دیندار و فهیم بود.
اندلسی تألیفاتی داشته که از جمله:
• العقیدة فی المذاهب السدیده؛
• الاستعداد للخلاص فی المعاد؛
• الرحله؛
• معیار النظر؛
• سرالنظر و البرهان،
می‌باشد.
تجیبی در راه بازگشت از حج در سال ۴۹۳ در جدّه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمدبن سلیمان باجی»، ج۳، ص۵۷.
