ثقفی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاسم بن فضل ثقفی (
۳۹۷-
۴۸۹ هـ.ق) از علمای حدیث و از بزرگان و رؤسای اهل اصفهان بود.
او معاصر
سلطان ملک شاه بود.
وی در اصفهان به تدریس و املای انتشار احادیث اشتغال داشت.
اسماعیل تیمی و ابونصر غازی از جمله شاگردان او به شمار می‌رفتند.
برخی معتقدند او به مذهب
شیعه تمایل داشت.
کتاب‌های
الاربعین،
الفوائد العشر و
الثقفیات آثار او می‌باشد.
ایشان سرانجام در ماه رجب سال ۴۸۹ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه قاسم بن فضل بن احمد ثقفی اصفهانی اهل
اصفهان بود. در سال ۳۹۷ یا
۳۹۵ (هجری قمری) به دنیا آمد و در کودکی به همراه پدرش به
خراسان، عراق و حجاز سفر نمود.
او در این سفر با بزرگان و علمای آن دیار ملاقات‌هایی داشت.
وی از علمای حدیث، از بزرگان، رؤسای اهل اصفهان و معاصر سلطان ملک شاه بود.
ابوعبداللّه از
ابوالفرج عثمان برجی و
عبداللّه بن احمد ابهری بهره علمی برد و در سال
۴۰۳ (هجری قمری) حدیث شنید.
اصفهانی شاگردانی چون اسماعیل تیمی و ابونصر غازی از او بهره علمی بردند.
قاسمدر اصفهان به تدریس و املای انتشار احادیث اشتغال داشت.
طالبان علم از شهرهای گوناگون به حضور او می‌رسیدند و از او استفاده می بردند.
برخی نوشته‌اند او به مذهب شیعه تمایل داشت.
او از جمله اغنیا و ثروتمندان بزرگ اصفهان بود. به طالبان علم عموماً و به سادات خصوصاً، کمک مالی فراوان می‌کرد. در اواخر عمرش از ریاست برکنار شد و اموالش مصادره شد.
ثقفی دارای آثاری است که عبارتند از:
• کتاب های الاربعین؛
• الفوائد العشر؛
• الثقفیات.
قاسم بن احمد سرانجام در ماه
رجب سال ۴۸۹ (هجری قمری) درگذشت.
(دیگر منابع:
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «قاسم بن فضل ثقفی»، ج۳، ص۲۷۸.
