حسن بن سوار بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن سوار بغدادی (۳۳۱ - ۴۴۰ ق) معروف به ابنخُمار، ایرانی تبار بود و در سال ۳۳۱ ق در بغداد متولد شد.
او پزشک، فیلسوف، متکلم و مترجمی توانمند بود.
این دانشمند بزرگ آثار بسیاری بر جای نهاد.
وی در سال ۴۴۰ ق بدرود حیات گفت.
ابوالخیر حسن بن سوار بن بابا بن بهنام بغدادی معروف به ابنخُمار،
تبار وی ایرانی بود و در سال ۳۳۱ در بغداد زاده شد و رشد یافت.
وی تا سنین پیری مسیحی بود؛ ولی به گفته خود، پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) را در خواب دید که او را به اسلام دعوت می کرد؛ ازاین رو مسلمان شده و به حفظ قرآن و آموختن فقه روی آورد.
ابوالخیر نزد استادانی همانند یحیی بن عدی
و ابونصر منصور بن علی به تحصیل پرداخت.
حسن بن سوار مثل ابوالفرج علی بن حسین بن هند (از کاتبان عضدالدوله دیملی)
و ابوالفرج عبداللّه بن طبیب را دانش آموخت.
ابنخُمار پزشک، فیلسوف، متکلم و مترجمی توانمند بود.
وی در پزشکی بسیار مهارت داشت؛ به همین دلیل وی را بقراط دوم و جالینوس لقب داده بودند.
حسن سالیان دراز نزد سلطان محمود در غزنه و مدتی در دربار مأمون بن مأمون بن محمد خوارزمشاه به سر برد؛ اما گویند در عین حال با فقرا و ضعیفان فروتن و در مقابل حاکمان و زورمندان متکبر بود
تا جایی که سلطان محمود در برابر عظمت او زمین را بوسید.
ابنخُمار، این دانشمند بزرگ آثار بسیاری بر جای نهاد که عبارت اند از:
• الهیولی؛
• الوفاق بین رأی الفلاسفه و النصاری؛
• تفسیر ایساغوجی (مشروح)؛
• تفسیر ایساغوجی (مختصر)، الصدیق و الصداقه؛
• سیره الفیلسوف؛
• الحوامل؛
• مقالهای در طب؛
• الدیابطا و معناه التقطیر؛
• الآثار المخیله فی الجو الحادثه عن البخار المائی (ترجمه)؛
• الآثار العلویه (ترجمه)؛
• اللینس فی الکتب الاربعه فی المنطق الموجود من ذلک؛
• مسائل ثاوفرسطس (ترجمه)؛
• الاخلاق (ترجمه)؛
• السعاده؛
• الافصاح عن رأی القدماء فی باری تعالی و فی الشرایع و موردیها؛
• امتحان الاطباء؛
• خلق الانسان و ترکیب اعضائه؛
• تدبیر المشایخ؛
• تصفح ماجری بین یحیی بن عدی و ابراهیم بن بکوس فی سوره النار؛
• الصرع؛
• تقاسیم ایساغوجی و قاطیغوریاس لالینوس الاسکندرانی؛
• الاسطقسات؛
• الرأس.
ابن بابا بغدادی در سال ۴۴۰ ق بدرود حیات گفت.
مرگ او در سالهای ۴۸۹ و ۴۹۲ هم ثبت شده
که چندان صحیح به نظر نمیرسد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن سوار بغدادی»، ج۳، ص۱۱۳-۱۱۴.