حسن بن عبدالله عسکری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن ـ عسکری
ابوهلال حسن بن عبداللّه بن سهل بن سعید بن یحیی بن مهران عسکری (زنده در ۳۹۵ق)، ادیب، نحوی و واژه شناس نامدار که در عسکر مُکرَم (شهری در خوزستان) به دنیا آمد. در اصل ایرانی بود و زبان فارسی را به خوبی میدانست.
ابوهلال شاگرد ابواحمد عسکری و ابوالقاسم بن شیران بود و افرادی چون ابوسعد سمّان، احمدبن اسماعیل بن فُضلان عسکری و ابوالغنائم حماد مقری اهوازی از او روایت کردند. تخصص غالب وی در شعر و ادب بود و تالیفاتی نیز دراین باره داشت.
عسکری برای رفع نیاز زندگی، پارچه فروشی میکرد.
وی سال ۳۹۵ هجری در قید حیات بود؛ چراکه خود در پایان کتاب الاوائل مینویسد من این کتاب را در روز چهارشنبه دهم شعبان سال ۳۹۵ هجری به پایان رساندم.
برخی درگذشت وی را پس از سال ۴۰۰ هجری دانستهاند.
آثار او عبارتاند از:
التلخیص،
صناعتی النّثر والنّظم،
الامثال،
معانی الادب،
التّبصره،
من احتکم من الخلفاء الی القُضاة،
شرح الحماسه،
الدّرهم و الدّینار،
التفسیر در پنج جلد،
فضل العطاء،
الاوائل،
لحن الخاصّه،
معانی الشعر،
دیوان الشعر،
نوادرالواحد و الجمع،
الحُمده، الفرق بین المعانی،
رسالة فی العزلة والاستئناس بالوحده.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن عبداللّه عسکری»، ج۲، ص۱۷۴.