حسن بن محمد صیداوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن محمد صیداوی (
۳۴۷-
۴۳۷ هـ.ق) محدث و فقیه، از بزرگان حدیث بود.
وی از جدش احمد و ابوطاهر محمد بن سلیمان روایت کرد.
او کتاب‌های
المعجم و
الحدیث را تألیف نمود.
ایشان در سال ۴۳۷ (هجری قمری) در صیدا درگذشت.
ابومحمد حسن بن محمد بن احمد سکن غسّانی صیداوی در سال ۳۴۷ (هجری قمری) به دنیا آمد.
حسن بن محمد از بزرگانی همچون جدش احمد و نیز از
ابوطاهر محمد بن سلیمان بن احمد بن ذکوان و عده‌ای دیگر حدیث نقل نمود و کتاب الموطّأ را مکرراً از جدش شنید.
ابومحمد خود نیز دارای شاگردانی چون
ابوالحسن علی بن بکار بن احمد صوری و
ابوعلی اهوازی و دیگران که از وی حدیث روایت کرده‌اند.
صیداوی دارای تألیفاتی است که عبارتند از:
• المعجم؛
• الحدیث.
حسن طبق نظر
البانی در تاریخ
۳۰۵ ـ
۴۰۲ (هجری قمری) ولات و وفات یافته است.
درحالی که
ابن عساکر و
ذهبی وفات وی را در ۴۳۷ (هجری قمری) و در شهر صیدا آورده‌اند.
•پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن محمد صیداوی»، ج۳، ص۱۲۴.
