حسین بن احمد زوزنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن احمد زوزنی (م
۴۸۶ هـ.ق) از بزرگان
نحو و لغت بود.
در ادبیات عرب مهارت بینظیری داشت و در اصول کلام نیز تبحر داشت. وی را قاضی نیز خواندهاند.
آثاری همچون
المصادر،
القانون،
شرح المعلقات السبع و
شرح قصیدة بائیة ذی الرمه از او بهجا مانده است.
ایشان در سال ۴۸۶ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه حسین بن احمد بن حسین زوزنی نیشابوری اهل زوزن
ـ شهری بین
هرات و
نیشابور بود.
او فردی نابینا بود.
وی از پیشوایان و بزرگان علوم نحو و لغت بود.
با ادبیات عرب آشنایی کامل داشت و در عصر خویش بینظیر بود.
وی در اصول کلام نیز دستی داشت و شعر نیز میسرود.
ایشان را قاضی نیز خواندهاند.
ابوعبداللّه از خود آثاری بر جای گذاشت که از جمله آنها؛
• کتاب المصادر میباشد که در نوع خود بسیار زیباست.
او در این کتاب مصدر لغات را به ترتیب حروف ذکر کرده و هر کدام را به فارسی شرح کرده است.
• کتابی نیز در اصول به نام القانون دارد؛
• کتاب شرح المعلقات السبع؛
• کتاب اللغة الفارسیه؛
• کتاب شرح قصیدة بائیة ذی الرمه دیگر آثار اوست.
زوزنی در سال ۴۸۶ (هجری قمری) درگذشت.
حیات وی در قرن ششم هم ذکر شده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن احمد زوزنی»، ج۳، ص۱۴۰.