حمزه بن یوسف سهمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حمزه بن یوسف سهمی (بعد
۳۴۰ ـ
۴۲۸ هـ.ق) از دانشمندان بزرگ و تاریخنگاران برجسته قرن چهارم و پنجم هجری بود.
او اهل
گرگان و از نسل صحابی پیامبر،
هشام بن عاص بن واثق بود.
وی در حدیث، تاریخ و وعظ مهارت داشت.
او برای کسب دانش به شهرهایی چون
اصفهان،
شام،
عراق و
مصر سفر کرد.
ایشان از بزرگان زیادی حدیث آموخت و شاگردانی چون بیهقی و قشیری داشت.
از آثار مهمش میتوان به
تاریخ جرجان،
معجم شیوخه و
الاربعین البلدانیه اشاره کرد.
وی در سال ۴۲۸ (هجری قمری) در
نیشابور درگذشت، گرچه برخی منابع سال وفات او را
۴۲۶ یا
۴۲۷ (هجری قمری) ذکر کردهاند.
ابوالقاسم حمزه بن یوسف بن ابراهیم سهمی جرجانی قرشی اندکی بعد از ۳۴۰ (هجری قمری) دیده به جهان گشود.
او اهل گرگان
و از نسل هشام بن عاص بن واثق صحابی
رسول اکرم (صلیاللهعلیهوآله) بود.
وی را دانشمندی تاریخنگار،
حافظ،
مسلط و آگاه به حدیث،
واعظ،
شخصیتی بزرگ و معروف دانستهاند.
در سال
۳۵۴ (هجری قمری) در گرگان به فراگیری حدیث پرداخت.
وی برای فراگیری دانش به شهرهای گوناگون، از جمله اصفهان، شام، عراق، مصر سفر کرده است.
ابوالقاسم از محضر بزرگانی چون ابوبکر محمد بن اسماعیل صرام،
عبداللّه لوهاب بن حسن کلابی و کسان دیگر دانش آموخت.
از
حمزه بن یوسف افرادی چون
ابوبکر بیهقی،
ابوالقاسم قُشَیری و دیگران روایت کردهاند.
جرجانی آثاری داشته که عبارتاند از:
• معرفة علماء اهل جرجان، که با نام
تاریخ جرجان چاپ شده است؛
• معجم شیوخه؛
• سؤالات؛
• الاربعین البلدانیه؛
• الاربعین فی فضائل بنی العباس.
سهمی سرانجام در سال ۴۲۸ (هجری قمری) در نیشابور درگذشت.
بعضی منابع تاریخ وفات وی را در سال ۴۲۷ (هجری قمری)
یا ۴۲۶ (هجری قمری)
نقل کردهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حمزه بن یوسف سهمی»، ج۳، ص۱۴۹.