شمسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شمسی شاعر قرن قرن
۵ (هجری قمری)، اطلاعات چندانی در منابع درباره‌اش موجود نیست.
او به عنوان شاعر دربار شمس‌الدوله
طغان شاه در زمان آلب‌ارسلان شناخته می‌شود.
اثر معروف او منظومه
یوسف و زلیخا است که پیش‌تر به اشتباه به
فردوسی نسبت داده شده بود.
این اثر بر پایه کتابی به نام
تاج القصص یا
احسن القصص نگاشته شده و نظم آن به احتمال زیاد پس از سال ۴۶۵ یا ۴۷۵ (هجری قمری) صورت گرفته است.
در اندک منابعی که از او یاد شده اطلاعات چندانی دیده نمی‌شود.
آقابزرگ تهرانی او را شاعر
شمس‌الدوله طغان شاه که در زمان
آلب‌ارسلان حکومت (
۴۶۵ هـ.ق) ـ (
۴۵۵ هـ.ق) حکومت
خراسان را به عهده داشت و مرکز حکومتش
هرات بود، دانسته است.
نفیسی نیز می‌نویسد: از آثار منظوم قرن پنجم (هجری قمری)،
یوسف و زلیخا است که به خطا، به فردوسی
نسبت داده‌اند.
اما در یک نسخه، تخلص سراینده آن «شمسی» آمده است
و این داستان را از روی کتابی شامل قصه
یوسف، به نام
تاج القصص یا
احسن القصص به نظم درآورده است.
این کتاب در ۴۶۵ (هجری قمری) یا (
۴۳۹ هـ.ق) فراهم شده است؛ بنابر این نظم این داستان توسط ایشان پس از این تاریخ بوده است.
شمسی از خود اثری به نام
یوسف و زلیخا بر جا گذاشته که آقابزرگ تهرانی و نفیسی آن‌را ذکر کرده‌اند.
شمسی درتاریخ ۴۶۵ (هجری قمری) یا ۴۳۹ (هجری قمری) زنده بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «شمسی»، ج۳، ص ۱۶۷.
