صلح کودک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صلح عقدی است که برای قطع مخاصمه تشریع شده است. صلح
کودک هرچند
ممیّز باشد صحیح نیست، زیرا شرط است طرفین عقد صلح،
بالغ و رشید باشند و نسبت به آن چیزی که صلح به خاطر آن واقع شده، جائز التصرف باشند.
صلح
مصدر است و در لغت به معنی سازش کردن، آشتی، تسالم و توافق است، ضد
مخاصمه و تخاصم.
در اصطلاح فقها عقدی است که برای قطع مخاصمه تشریع شده است.
بعضی از اعلام فقهای معاصر فرموده‌اند: «صلح عبارت از
تراضی و تسالم بر امری است، خواه
تملیک عین باشد، یا
منفعت، یا
اسقاط دین، یا حق و یا غیر آن با عوض یا مجّانی».
هم‌چنین به گفته بعضی از اساتید
حقوق مدنی: «عقد مصالحه عقدی است بی‌نام که فاقد عناصر و احکام اختصاصی عقود دیگر است».
شرط است طرفین عقد صلح، بالغ و رشید باشند و نسبت به آن چیزی که صلح به خاطر آن واقع شده، جائز التصرف باشند، بدین‌جهت صلح کودک صحیح نیست و اثری بر آن مترتب نمی‌شود، هرچند ممیز باشد.
ادلّه‌ای که برای عدم صحّت
معاملات و
رهن کودک به‌طور مطلق به آن استناد شده است، در این بخش نیز می‌تواند دلیل قرار گیرد.
هم‌چنین طبق ماده ۱۹۰ به بعد قانون مدنی باید صلح مانند عقود دیگر دارای شرایط صحت از جمله،
اهلیّت طرفین آن باشد، بنابراین مطابق قانون مدنی کودک نمی‌تواند طرف عقد صلح قرار گیرد.
انصاری، قدرت‌الله، احکام و حقوق کودکان در اسلام، ج۲، ص۲۴۸، برگرفته از بخش «فصل سیزدهم تصرفات کودک»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۲/۱۰.
