طاهر طبری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طاهر بن عبداللّه طبری (
۳۴۸ ـ
۴۵۰ هـ.ق) فقیه، محدث و قاضی شافعی بود.
وی
فقه را نزد استادانی در آمل،
گرگان و
نیشابور آموخت.
او در
بغداد ساکن شد و در آنجا تدریس، تألیف و قضاوت در محله
کرخ را بر عهده گرفت.
از جمله شاگردان برجسته‌اش می‌توان به ابواسحاق شیرازی و خطیب بغدادی اشاره کرد.
وی آثاری چون
شرح مختصر مزنی،
شرح الفروع،
تعلیقه‌الکبری و
مختصر فی مولد الشافعی را تألیف کرد.
او در مناظراتی با فقهای
حنفی همچون قدوری و طالقانی مشارکت داشت.
سرانجام در سال ۴۵۰ (هجری قمری)، در سن ۱۰۲ سالگی در بغداد درگذشت و در باب حرب به خاک سپرده شد.
ابوطیب طاهر بن عبداللّه بن طاهر طبری بغدادی در سال ۳۴۸ (هجری قمری) در
آمل متولد شد.
او در نهایت به بغداد رفت و آنجا را وطن خویش ساخت.
وی که در چهارده سالگی شروع به تعلیم علم نمود، تا آخرین روزهای حیات خویش آن را ادامه داد.
ایشان با بزرگان
مذهب حنفی همچون
ابوالحسن طالقانی قاضی بلخ و
ابوالحسین قدوری مناظراتی داشت که در کتاب
طبقات الشافعیة الکبری به تفصیل بیان شده است.
وی فردی صدوق، مورد اعتماد، عارف به اصول و فروع، خوش خُلق بود و شعر نیز می‌سرود.
ابوطیب فقه را در آن شهر نزد
ابوعلی زجاجی فرا گرفت و از
ابوسعد بن اسماعیلی و
ابوالقاسم بن کجّ در
گرگان بهره برد.
او سپس برای کسب علوم بیشتر نزد
ابوالحسن ماسرجسی در نیشابور رفت و حدود چهار سال نزد وی اقامت گزید.
در بغداد از افرادی چون موسی بن جعفر بن عرفه و
ابوالحسن دارقطنی حدیث شنید و به تدریس روی آورد.
طاهر بن عبداللّه شاگردانی داشت که از جمله می‌توان به
ابواسحاق شیرازی و
خطیب بغدادی اشاره کرد.
ابوطیب پس از
ابوعبداللّه صیمری به امر قضاوت در محله کرخ پرداخت.
طبری کتاب
مختصر مُزَنی را شرح کرد و کتبی چند در مورد
اصول، مذهب و جدل تألیف نمود:
• جواب فی السماع و الغناء؛
• تعلیقة الکبری؛
• شرح الفروع (در مذهب شافعی)؛
• مختصر فی مولد الشافعی. (وی در آخر این کتاب جماعتی از اصحاب شافعی را نیز ذکر کرده است.)
بغدادی سرانجام در روز شنبه بیستم
ربیع الاول سال ۴۵۰ (هجری قمری) در ۱۰۲ سالگی درگذشت.
ابوالحسن بن مهتدی در جامع منصور بر وی نماز گزارد و در مقبره باب حرب بغداد دفن گردید.
(دیگر منابع:
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «طاهر بن عبداللّه طبری»، ج۳، ص ۱۷۲-۱۷۱.
